30 weken en een stofhuis...

De tweede vakantieweek zit er bijna op...en op zich is manlief goed gestemd, maar denkt hij toch dat hij de zolder (derde slaapkamer) niet afkrijgt in deze vakantie. Hij heeft daar nog één week voor. Ik pieker er een beetje over, maar probeer het op de meeste momenten te verdringen, want ik kan er toch niets aan doen en hij doet enorm zijn best. Hij ontdekt timmerbloed in zichzelf, wat hem weer een positieve boost geeft in het timmeren van de 'inbouwkasten.' Hulp heeft hij bitter weinig, omdat de meesten op vakantie zijn, niet handig en eentje....moet hij om hulp bedelen, maar die komt af en toe weer even opdagen, maar laat duidelijk blijken er geen zin in te hebben en daardoor maakt deze timmerman (vriend) zich er weer een beetje slordig van af....maar ja, we moeten het er maar mee doen.

Mijn tas en die van mijn dochtertje heb ik grotendeels gepakt en morgenavond vertrekken wij naar Friesland naar mijn ouderlijk huis (ouders zijn met vakantie) en dan blijven we daar een weekje. Hoop enorm dat mijn man ook nog een paar daagjes vrij-af neemt, want hij doet niets anders dan werken en het is ten slotte ook wel een stuk gezelliger om samen te zijn dan als ik daar steeds alleen rondhang. Nu heb ik wel wat afspraken staan met familie en de kapper! heel belangrijk!!! maar tja, alleen is maar alleen.

De 30 weken vandaag gehaald en het gaat redelijk goed met mijn gezondheid. Ik had vandaag wel last van mijn bekken, maar aangezien ik mijn man met een grote MDF-plaat had geholpen (3 trappen op) was dat ook geen wonder. Had vanmiddag wel een paar keer wat pijnscheuten door mijn onderbuik heen, leek op indalingsweeen, beetje vroeg, maar dat kwam volgens mij ook van de inspanning. Kan gelukkig met mijn steunbanden de trap zelf nog op komen haha. Da's ook weer een voordeel bij het huis van mijn ouders hoef ik een week lang geen trap te lopen, heerlijk! Nu nog een zonnetje erbij bestellen een boekje... Hoef ik even geen stof te snuiven.

Volgens mij is het een zeurblogje geworden, maar ik ben moe en de deadline begint in mijn nek te hijgen....dus tja...het is even niet anders.