Gekneusd kinderzieltje

Met mijn 25 maanden ging ik naar een buurtfeestje afgelopen weekend. Ik mocht in het springkussen en dat vind ik echt heeeeel leuk, want ik spring overal en overal ook vanaf en vooral op mijn nieuwe grote bed en als mama niet oplet het liefst op het bed van papa en mama. Ik was aan het springen en vond het zo fijn. Er waren allemaal kindjes uit de buurt. Er was ook een jongetje en die schopte mij met twee schoppen om en daarna ging hij bovenop mijn rug springen ik huilde, want het deed pijn en ik wist niet dat iemand zo gemeen kon doen. Mijn mama ging met haar dikke buik het springkussen in en rukte dat jongetje van mij af en was heel streng tegen hem. Toen pakte ze mij en zat ik voor ik het wist op de rand van het springkussen op haar schoot. Ze gaf mij allemaal kusjes en zei dat dat niet leuk was wat er was gebeurt.
Mijn mama heeft niet gehuild....

Maar wat deed mijn hart zeer, ik was woest op het onrecht dat mijn meisje was aangedaan. Ik zou bijna gaan huilen en toen bedacht ik me dat de hele buurt om mij heen aan het plezier maken was. Het was over voor mij. In wat voor een buurt woon ik? Waarom let niemand op. Waarom zijn deze ouders van dit jongetje er niet. Mijn altijd vrolijke meisje, heeft wel 20 minuten niet meer in het springkussen gewild tot ze het gelukkig weer aan papa vroeg om de schoentjes uit te trekken. Ze was het vergeten. Ik niet...De rode plekjes op haar rug zag ik de volgende ochtend nog.

Altijd beschermen kan ik je niet, maar zodra je oud genoeg bent ga je op een verdedigings- sport en mocht de dag daar komen dat ik het alleen voor het zeggen heb, dan verhuizen we naar een klein dorp in het noorden in een tolerante buurt, waarin de mensen bij elkaar in de huizen naar binnen loeren en elkaar aankijken én ook elkaar gedag durven zeggen.

Het meeste pijn doet de pijn die je kind lijdt.