Nee, niet doen! Doe nie!

Gisteren aten we hutspot. Het was dat er geen laadschop aan tafel te verkrijgen was, anders had madam die wel tot haar hand genomen. Het lepeltje van haar zat meer dan vol en toen vroeg ik of ze het lekker vond. Wat hoorde ik daar? Een erg overtuigend:'Nee!' Terwijl ze haastig verder schept, want stel je voor dat die hutspot zou worden afgenomen. Het maakt dus niet uit wat ze bedoelt haar antwoord is de laatste tijd erg vaak 'nee.'
Papa vraagt regelmatig om een kusje, omdat zijn kleine meid dan zo heerlijk ad rem reageert, of dat ze van hem houdt. Nu vinden we het nog erg grappig, omdat ze gelukkig heel lief en volgens ons ook heel blij met ons is. Ik moet sinds de vakantie van papa regelmatig zeggen dat hij nu aan het werk is, als zij gestommel op de trap van de buren hoort en ze vervolgens verwachtingsvol bij het glas in lood raam papa staat te roepen.

Vanmiddag haalde ik haar bij de oppas vandaan en zat ze in de box. Al tijden heeft ze daar niet meer in gezeten, maar sinds het andere oppaskindje van 9 maanden kan staan, zit ze er ook weer vaker in. Haar oppasmoeder vertelde dat ze eerst bij de box gaat staan om met een bal te spelen die in de box ligt en als zij dan vraagt of mijn meisje in de box wil ze heftig met d'r bolletje staat te knikken. Zo lief dat ze voor een jonger kindje wil zorgen...dan ga ik toch zitten dagdromen over een tweede....ons (b)engeltje.