Dag lieve meiden,
Daar zit je dan thuis te wachten en geen pijnstillers meer durfen te nemen omdat de pijn en het bloedverlies dan afnemen. Psychisch natuurlijk maar gewoon te veel tijd om na te denken. Vanmiddag nam de pijn dan ook weer toe en wachte ik tot het niet meer te houden zou zijn. Zover is het niet gekomen maar wel had ik naast de pijn het gevoel dat ik een grote boodschap moest zeg maar en voordat ik het wist lag het daar, zeer waarschijnlijk mijn vruchtje.. Heb het maar in een potje gedaan om het morgen aan de gyn te laten zien. Daarna nog een soort van wit knikkertje verloren en erbij gedaan. Sorrry voor de vieze woorden maar moet het even van me af schrijven. Ben heel benieuwd of het echt is wat ik denk en ben ik blij dat mijn lichaam het zelf voor elkaar heeft gekregen. Het is toch heel anders dan ik me had voorgesteld.. De pijn is nu in ieder geval weg en het bloedverlies begonnen. Nog steeds niet anders op dan wachten dus
Verder gaat het eigenlijk naar omstandigheden goed met mij. Het verdriet van zondag en maandag heeft plaats gemaakt voor berusting in het feit dat het mis is gegaan. Als ik kijk in mijn omgeving mogen wij van geluk spreken en ben ik vol vertrouwen voor de toekomst. Aan de ene kant fijn natuurlijk maar voel me ook wel schuldig omdat het bij anderen zoveel meer verdriet met zich mee lijkt te brengen. Begrijp goed, leuk is natuurlijk heel anders en de tranen hebben zondag en maandag rijkelijk gevloeid. Kan er gelukkig goed over praten met mensen die dicht bij me staan en wat verder af (mesastamp je hebt me enorm geholpen terwijl jij het ook zeker niet makkelijk hebt). Dit doet me allemaal erg goed!!
Ik hoop dat ik na het bezoek aan de gyn nog zo vol goede moed kan zijn.. en nogmaals dank voor alle lieve woorden van jullie allen.
groet
reacties (0)