Het werd tijd voor een blog!

Zoals de titel het zegt, het werd weer eens tijd. Mijn laatste blog is alweer 2 jaar en 2 maanden terug!

Inmiddels zijn mijn twee kleine mannetjes enorm gegroeid natuurlijk!

Baki Efe is een grote jongen (maar klein qua lengte) van 4 geworden. Hij gaat sinds 1 september naar de basisschool. Het is een heerlijk mannetje en enorm lief. Hij vind het leuk op school en heeft al een vaste vrienden 'kring', zal ik maar zeggen. Hij heeft het altijd over dezelfde kinderen waar hij mee heeft gespeeld. Hij heeft geen één keer gehuild bij het afzetten op school, hij vraagt zelfs of hij na de middag nog een keer naar school mag, hahah. 's Middags komt hij lekker thuis eten en breng ik hem weer terug naar school. Met Baki Efe hebben we inmiddels een mooi ritme opgebouwd, qua school. Eten gaat wel, maar hij heeft zijn momenten. Slapen gaat iets minder sinds hij naar school gaat. Hij sliep zo vast en altijd door voordat hij naar school ging, maar sinds hij naar school gaat is hij opeens bang van 'Furby'. Hij kan dan ook echt schreeuwend wakker worden om 5 uur 's ochtends omdat hij het eng vind, of het licht moet nog even aanblijven in de gang als hij naar bed gaat. Ik jaag 'Furby' altijd ook weg zodat hij een beetje gerust is, maar we hebben er bijna elke dag mee te maken. Ik was vroeger ook heel bang, dus ik heb er vertrouwen in dat het wel over zal gaan, maar ik vind het zo sneu voor hem..

Mert Ege is ook alweer een grote jongen geworden. Hij is inmiddels de twee gepasseerd en mag na de vakantie op de peuterspeelzaal beginnen. De peuterspeelzaal bevind zich in hetzelfde gebouw als de basisschool waar Baki Efe naar toe gaat, dus het is ideaal voor mij om hun dan alle twee tegelijk af te zetten. Mert Ege gaat straks vier dagdelen naar de peuterspeelzaal en ik kan merken dat hij er echt aan toe is! Het is een kleine boef met een duidelijke eigen mening en dingen moeten op zijn manier gebeuren anders raakt hij heel gefrusteerd. En toch is hij een kleine grapjas en kan hij heel vrolijk zijn en krijgt hij je wel aan het lachen. Het is heel interessant om te zien hoe verschillend de twee karakters van de jongens zijn. Eten en slapen zijn een struikelblok voor ons geweest met Mert Ege, maar inmiddels hebben we een mooi structuur opgebouwd en gaat slapen in ieder geval véle malen makkelijker. Eten ging een tijdje ook goed, maar de laatste tijd hebben we er weer moeite mee. Misschien dat zijn laatste kiezen doorkomen.  

Inmiddels ben ik alweer 16.5 weken van de derde spruit. Deze zwangerschap was voor ons een totale verassing. We waren totaal niet bezig om zwanger te worden, maar deze spruit is absoluut gewenst! Kort na mijn positieve test begon de misselijkheid en heb er tot op de dag van vandaag nog last van. Tot een maand terug was het zelfs zo erg dat ik héél de dag misselijk was. En ook gaat het 9 van de 10 keer gepaard met spugen. Ik heb het gevoel dat ik de afgelopen 3,5 á 4 maanden heb geleefd als een wandelende zombie. Totaal afgepeigerd en niet in staat om iets te doen. Bij mijn eerste twee zwangerschappen ben ik ook misselijk geweest maar niet in deze mate... Gelukkig voel ik me de afgelopen paar dagen iets beter en ben ik in ieder geval overdag wel in staat om dingen te doen. 's Avonds verschilt het, de éne keer voel ik me misselijk en kom ik de wc niet uit. De andere keer voel ik me beter en kan ik zowaar een gesprek voeren met mijn man en helpen met de kids, hahah. 

Ondanks het vele spugen staat de teller op 66,4 kg en ben ik dus inmiddels 7 kilo aangekomen. Ik schrik er wel van, want waar gaat dit heen?? Ik hoop dat ik het eraf krijg net als de vorige keren, maar ik had bij de tweede al gemerkt dat het niet zo snel gaat als bij de eerste. Ik ben benieuwd!

Tot de volgende keer, ladies!