Operatie Sem: The story so far

Gistere is Sem geopereerd aan zijn hypospadie (urinebuisafwijking).

We werden om 7 uur verwacht in het ziekenhuis waar we een opnamegesprek kregen. Sem werd getemperatuurt, gewogen, gemeten etc, ook kreeg hij een heel lelijk geel operatie hempje aan (geel is niet zijn kleur!). Toen werden we om kwart voor 8 al naar de OK geroepen waar ik een heel mooi outfitje aankreeg met een gekke blauwe muts. Sem keek zijn ogen uit. Hij was echt mega stoer en eigenlijk heel rustig. Toen hij op de operatietafel werd gelegd en het kapje op kreeg begon hij heel hard te huilen. Maar doordat hij zo hard huilde nam hij ook grote teugen lucht waardoor hij binnen no time weg was. Het is me echt 100% meegevallen. Hij had zijn oogjes dicht, dus ik heb geen wegdraaiende ogen gezien, ook zijn armpjes vielen niet open en eigenlijk was het helemaal niet naar, GODDANK! Ik mocht hem nog een dikke kus geven en ze verzekerde me ervan dat ze goed voor hem zouden zorgen.

Huilend ben ik naar de wachtkamer gegaan, maar toen ik mijn OK-outfitje uit had ben ik lekker even buiten wat sigaretjes gaan roken met Jan en hem een verslagje gedaan.

Na een kwartiertje weer terug naar de wachtkamer en tot mijn verbazing kwamen ze om half 10 al zeggen dat ze op de OK in de afrondende fase waren en dat hij waarschijnlijk over 10 minuten naar de verkoeverkamer ging. De mensen van de verkoeverkamer zouden mij roepen wanneer hij wakker werd.

Twintig minuten later werd ik gehaald en op de gang hoorde ik mijn kleine stoere knul al huilen. Eenmaal in mijn armen en wat lulkoek (tja, je moet toch aan het praten blijven om hem rustig te maken) werd hij al rustiger. Vrij snel mochten we terug naar de afdeling.

De operatie/narcose is me dus 100% meegevallen. Wel is het zo dat Sem niet giga veel last heeft waardoor hij dus het liefst de hele dag wil kruipen, lopen, springen etc. En dat mag dus niet! Pfff, hoe vermoeiend is het om zo'n kleine man stil te laten zitten. Niet alleen vermoeiend maar ook gewoon totaal onmogelijk. Hij heeft de hele dag niet meer geslapen en 's Avonds om 12 uur vertikte hij het nog steeds. Ik was kapot! Ze hebben hem toen Valium gegeven, maar dat werkte niet. Uiteindelijk hebben ze hem naar een aparte kamer gebracht zodat ik wat kon slapen, het was toen inmiddels al 1 uur! Ik heb gelukkig tot een uur of 5 geslapen en toen hoorde ik Sem huilen. Heb hem wat melk gegeven en de verpleging stuurde mij toen weer naar bed. Ik werd om half 8 wakker en Sem........... het is nu half 10 en Sem slaapt nog steeds.

Nu maar hopen op een dag waarin hij wat rustig wil/kan zijn. Duim voor me!

xxx