Ziek gemeld

Afgelopen woensdag hebben we een gesprek bij de dealer gehad. Hele aardige kerels, maar ik rijd inmiddels al anderhalve maand in een onveilige auto rond. Ik durf er sinds woensdag niet meer in te stappen en leen van vrienden een auto. Gelukkig heb ik via onze kerk een fantastisch netwerk. De een maakt mijn tv, weer een ander gaat een factuur uit Italie uitzoeken (bekeuring van onze Italiaanse vakantie die een week geleden binnenkwam), van 8 verschillende mensen kan ik een auto lenen en er zijn twee mensen die ook suikervrij eten en die helpen mij met informatie, maar ook dingen klaar maken voor onze tweede die geen melkproducten en suiker mag naast de gluten.

En dan twee vriendinnen helpen mij in mijn conflict met de dealer/garage. Woensdag dus dat gesprek. We hadden het goed voorbereid en hun via de mail laten weten dat we een gesprek wilden. We hebben besloten dat de insteek was de koopovereenkomst te ontbinden. Het was een pittig gesprek, maar ze waren wel heel redelijk. We hebben ze na afloop een mail met onze zienswijze gestuurd. Morgen krijgen we antwoord.
Maar goed, toen moest ik eigenlijk weer gaan rijden en toen begon ik te huilen. Mieke, mijn vriendin heeft me toen bij een andere vriendin afgezet waar ik hun auto voor 2 dagen kon lenen. Op het werk ook nog wel zitten brullen. (ben zo'n emo-muts inmiddels). En donderdagmorgen moest onze tweede naar de kinderpsycholoog en daarna naar school. Toen ik net onderweg was belde onze hulp in de huishouding. Onze jongste was ziek en had alles ondergekotst. (de hulp paste even op terwijl ik de tweede wegbracht) Toen ik thuiskwam ging bij mij het licht uit. De kots zat tegen de muur van het halletje en tegen 3 muren van de wc en de wcpot op. Verschrikkelijk. Toen zag ik het niet meer zitten. Ik heb me in overleg met mijn leidinggevende ziek gemeld. Wat een ellende allemaal. Ik slaap slecht en heb inmiddels slaappillen gehaald via de huisarts.

En afgelopen weekeinde is mijn zus met man en vier kinderen bij ons geweest. Beregezellig. De kinderen vonden het fantastisch leuk! Maaaaar, mijn zus vertelde dat ze hartklachten heeft en dus ook elk moment dood neer kan vallen als er niets aan gebeurd. Ze moet waarschijnlijk een inwendige defibrilator (soort pacemaker) Kan er ook nog wel even bij. Pffff, en dan elke keer een huilende tweede dochter die buikpijn, hoofdpijn, misselijk is en papa mist.

Mijn zus en Mieke vonden dat ik me morgen ook nog maar ziek moest laten staan. Ik denk dat ik maar even moet luisteren naar hen. Toch wel gek dat er bij mij vaak zoveel tegelijk of vlak na elkaar lijkt te gebeuren. Ik wil gewoon rust en stabiliteit. Maar blijkbaar moet ik het hiermee doen. Een stootje kan ik wel hebben, maar dit lijkt meer op een storm op het moment. Ietsje minder zou wel fijn zijn.