13-1-2009 en 15-11-2011

Het is vandaag al weer 2 jaar gelden en 2 dagen.

De moeilijkste dag uit mijn leven. Mijn oudste Nadia kreeg een ongeluk en werd met hoge spoed naar het wkz gebracht. Ze was komen vallen omdat de ponny waar ze naast liep in de knal kwam en op zij sprong en haar omver duwde. Geluk bij een ongeluk liep een oud EHBO lid achter ons en heeft eerste hulp verleend.

Ze is die avond geopereerd ze wilde haar botlap liften om de hersenen minder druk te geven en een druk meter te plaatsen. Tijden de operatie werd de druk zo groot dat ze het niet konden terug plaatsen dus haar bot werd schoon gemaakt en ingevroren. Daarna werd ze op het ic geplaatst en het was hopen dat het goed zou komen.

Ik bleef in het wkz had benenden een kamer, daar konden we 2 nachten van gebruik maken. heb er gedoucht en weer terug naar boven kon niet slapen. Om 4.00 op de 14e ging ze recht op zitten ik wil naar huis. Nadia dat kan niet je hebt een ongeluk gehad je licht in het ziekenhuis. Zuster heeft nog even bij me gezeten en we hebben gepraat, ze zat al lang in het vak en dit was wel iets moois. Dit betekende dat ze echt aan het vechten was en dat ze een sterke wil om te leven had. Ze vond ook dat ik even moest gaan slapen. Heb dat toen ook gedaan. Om 7.00 stond ik al weer naast haar bed, ze had rustig geslapen om 8.00 controle van de artsen mocht daar in eerste in stantie niet bij zijn. Even later werd ik er toch bij gehaald en werd me veel verteld. Ze lang aan 40 slagen en kabels.Ze wilde niet dat ze haar controle van de benen deden trok laken met 1 hand terug. Verteld dat we altijd hebben gezegd dat niemand je in je blote billen mag zien en dat je daar netjes in moest zijn. Dus de zuster haalde snel een hand doek en legde deze over haar heen ze had ook een catheter.

Nadia mag de dokter nu kijken naar je been en ze liet het toe. Gelijk in status en iedereen hield er zich aan. Haar rechterkant was volledig verlampt, maar ze was wel bij op de 14e ze zakte wel weg maar niet zover dat ze in coma raakte iets waar ze tot de middag wel bang voor waren. Ider uur controle. Ze deedt ook veel overgeven en ze konden behalve de hersen kneuzing niks anders op vinden. UIt eindelijk zijn ze in de avond toch begonnen met een beetje zonde voeding nog een slang erbij. Het beelf en er in en ze knapte een beetje op. e nacht op ic heb ik ook beneden geslapen. In een andere kamer van een andere afdeling, ze hadden nog een kindje binnen die er ernstig aan toe was.

Vrijdag de 15e om 13.00 werd er ons verteld dat ze naar de gewone afdeling ging, totaal onverwacht, ze hadden al wat slangen weg, maar nog niet alles. Om 15.00 na de rust gingen we naar benden ene 2 persoons kamer. Het kindje waar ze bij kwam was er niet, mee met ouders in het Ronald Mac Donald huis.

Tegen de tijd dat het eten kwam ze terug, ik sliep die nacht nog op de kamer, niet bij haar maar de aparte kamer van de afdeling, niemand had hem aangevraagt en je mocht er 1 nacht achter elkaar slapen. Ik heb toen ook een goeie nacht gemaakt ben 1x gebeld dat ze om me riep. 1 van de eerste woorden  sinds de nacht van de 13-14 janurai 2009.  Tot woensdag konden we niks met haar ik sliep ondertussen ook bij haar op de kamer op een strecher. Hechtig was dat je hoort alles en je schrik van iedere alarm bel en ieder uur kwam de zuster om te kijken of het goed ging.

Op die woensdag heeft de fysio iets tegen haar gezegt wat haar meer heeft laten vechten en we in een stroom versnelling gingen. Als jij naar huis wilt, want huis was het enige wat ze zei, dan zal je best moeten gaan doen. Dan ga je proberen te zitten, dan ga je proberen te staan en uit eindelijk te lopen, als je dat niet kan ga je niet naar huis. Toen wilde ze ook met de pedagogische medewerker iets onder nemen. Ze wilde fruit gemalen maar ja wat hoe heet dat. De voedingsdeskundige heel de fruit mand naar de kamer gesleept, zij zoeken nee niet. ze weet wat ze wil zit er niet in. wat anders, ze koos banaan. Prima. Toen kwam de logopedist om te kijken naar haar mond moteriek, om te kijken wat ze wel of niet kon eten. In eens van uit het niest ik wil watermaaaaloen. Haar lievelings fruit, ik naar de voedingsdeskundig die had gezegt als ze het weet , hoor ik het wel. Ja waar haal je watermeloen vandaan, ze heel het ziekenhuis afgebeld geen meloen. Ik haar vader gebeld, die was jongere zusje aan het halen. Ik ga er achter aan. Ja meloen gevonden. Moeste gepureerd worden, maar dat wilde ze niet dus kleine stukje en dat at ze  weg. Donderdag kwam de fysio weer op de kamer en ze dat recht op in haar bed, niet tegen matras aan maar zelfstandig, ze had geoefend, ze hield het niet lang vol maar ze kon het, dus mocht ze in de rolstoel. Weer een stap vooruit, hij een rol stoel voor haar gezocht en haar uit bed geholpen. ze moest proberen te leuen op het verletse been, ze had er gevoel in dus ze zou er op moeten kunnen staan. Ja ze kon het met hulp. Door in de stoel, dit betekende dat ik na instructie haar zelf in en uit bed mocht halen, s'middags mocht ook de cateher eruit want ze kon ook naar de wc met hulp en ze dronk voldoende.

Vrijdag moesten we naar de oefen zaal komen. Daar ging de fysio met haar aan de gang, ze kon lopen onder begeleiding en we moeste die rol stoel maar niet meer gebruiken.  Klapperende oren naar beneden, en dat verteld. Dus de rol stoel op de gang naast de kamer. ze liep onder begeleiding naar de woonkamer, ze kon alleen nog niet praten een kleine woorden schat was ook terug maar ze moest over zoveel nadenken en we mochten niks voor zeggen ook al begrepen we zo goed wat ze bedoelde..

Zaterdag en Zondag 2 dagen volledig plat, ze sliep en ik ook een gat in de dag, onze kamer genoot haad weekend verlof in het Ronald Mac Donald huis en ze hebben ons laten slapen. Maandag mocht ze van de zonde af, ze hielt alleen een slang van het infuus voor het geval dat, die zou er dinsdag ook uit mogen.

Dinsdag ze mag naar huis, help naar huis we zijn 13 dagen na het ongeluk geen revalidatie Centrum, logopedie en fysio en ergo therapie kon aan huis geregeld worden. Ik als moeder gooide de kink in de kabel. Ze amg naar huis ,maar heeft nog geen nacht zonder monitor geslapen hoe kan ik thuis met haar slapen, dus toch een extra nacht, wel alle spullen naar huis, op het laatste koffertje na. Morgen zouden we na huis gaan en we hebben heerlijk geslapen. De laatste controle en samen met z'n 4-er naar huis. Nou ja 4-er ik was eigenlijk zwanger van Nurah maar dat wist ik op dat moment nog niet, dat wist ik uiteindelijk pas een maand later.

Nu 2 jaar later heb ik super tiener als ik het zo mag zeggen, ze is dat wel 9 jaar en 7 maanden, maar zo zelfstandig. Komt zelf uit school belt me mam we zijn onder weg waar sta je met de auto of moeten we samen naar huis komen met haar jongere zusje van nu 7 jaar. Het is een km dus ik probeer het zo te regelen dat ik Nurah mee