Vandaag 1 jaar gelden op zondag 4-10-2009

4-10-2009 een dag om niet te vergeten, bijna het zelfde gedaan als vandaag. Lekker uitgelspen tot 9.00 en daarna ontbijten bij Ikea. daar hadden we nog kasten gekocht dit jaar gekeken naar gordijnen maar niks gekocht we zijn besluiteloos. Daarna zijn we toen nara me moeder gegaan in het hospitium mocht eigenlijk niet komen kwam er namelijk dagelijk meer dan 2 uur per dag.  me oom en tante waren er. Daarna de kasten in elkaar gezet en heel vele opgeruimd. Rond 17.00 eten naar me moeder en oom en tante gebracht ben in de auto gebleven was erg moe en harde buiken. thuis gekomen totaal uit me humeur, ben vroeg gaan douchen en naar bed gegaan. om 0.100 wakker had het gevoel dat ik weeen had, kan niet klopt niet. ben nog maar 38+6 dagen. de andere zijn met 42 weken en 40 weken geboren. Om 2.00 wordt heftiger, denk laat maar, ork slaapt lekker om 3.00 ork zegt gaat het wel, blijkt al een hele tijd wakker te zijn van mij gewoel. ik heb weeen, hoevele tijd er tussen ongeveer 5 minuten, moet eigenlijk naar ziekenhuis, maar wil niet. om 3.30 toch maar gebeld, kom maar deze kant op want het is de 3e kan snel gaan. Pap gebeld om 4.00 is hij er weeen worden erger. om 4.15 zitten we in de auto om 4.30 bij wkz. gelijk naar boven gegaan en naar de verloskamer. Het blijkt dat de weeen minder dan 3 minuten op elkaar zitten heb helaas nog maar 3 cm ontsluiting, dus gaat weer een lange weg worden. Om 7.00 blijk ik op 6 cm te zitten gaat hard maar de weeen zijn zo strke, ga maar onder de douch helaas weeen worden erger en ontsluiting vordert niet. om 10.00 zit ik in een weeen storm die niet meer uit te houden is maar nog steeds geen volledige ontsluiting zit op 8 cm een uur later nog steeds, ik krijg onder tussen pers drang en mag niet mee persen, wordt nara benden gebracht, om een ruggeprik te krijgen. Begin onder tussen te hyperventileren dus gaat heel goed, ben onbereikbaar voor de verpleging, heb zo'n persdrang dat ik het niet meer uit houd en mag rustig mee persen als ze nog eens kijken hoever ik ben 10 cm en krijg geen ruggeprik, voor het eerst in me leven. om 11.50 is Nurah geboren in 2 persweeen. ze moest bijkomen van de bevalling en dan horen we de siren van 12.00 en even later komt de plasenta. om 13.00 heb ik me lunch op. mag nog een uurtje blijven om te kijken hoe het gaat. Heb nog gedoucht en daarna om 14.00 de spullen bij elkaar gepakt.In de auto, niet naar huis, nee naar me moeder.

Om 14.30 waren we bij haar en de kleine gelijk bij haar op de borst gelegd, Het was zo fijn om haar me laatst kleine meid in haar armen te zien liggen.Ik kon er zo van genieten. om 16.45 was ik zo moe en kapot dat we naar huis zijn gegaan. Hopend dat ik haar kleine kleindochter nog eens in haar armen mocht leggen. op me 5e kraamdag ben ik naar haar toe gegaan en vanaf die dag iedere dag heeft me kleine meid mogen genieten van me moeder 33 dagen lagen, daarna is ze overleden en moesten we verder zonder haar. Onze steun onze streket moeder die helaas na 6 jaar de strijd tegen kanker verloren heeft.

Ik mis haar de laatste week zo, ik ben kapot van emotie's ben blij dat ik nu extra werk, zodat ik niet kan denken aan haar wie ik zo mis. Ik weet dat het niet de juiste manier is, maar het is mijn manier om het allemaal te ver werken.

Dag lieve mam, vooraltijd de onze, we houden heel veel van je nog steeds en vooralstijd, je foto staat in de kamer. er brand bijna dagelijks een kaars naast.

Het onderstaande gedicht verwoord heel goed hoe ik me toen heb gevoeld

Een moeder sterft altijd te vroeg
al wordt zij nog zo oud
Je bidt dat God haar sparen zal
omdat je van haar houdt

Maar als de dagen knellen gaan
zij ziek wordt, moe en benauwd
Bid je dat God haar halen zal
omdat je van haar houdt

Sorry dat ik zo verdrietig eindig