Bevallen

Donderdag 23-10-2014 moesten wij ons om 07:15 melden in het ziekenhuis, ik zou ingeleid worden, en we verheugden ons al op ons meiske.
Na het CTG werd ik getoucheerd wat erg onplezierig was voor mij, maar wat bleek? Ik had al wat ontsluiting, en mijn vliezen werden dan ook gebroken. Ik werd aan het weeën opwekkende infuus gelegd, en al snel kwamen de weeën opzetten. Net voor de middag werden de weeën pittig, en rond een uurtje of 15:00 vroeg ik tegen mijn eigen plannen in toch maar om een pijnstiller. Ik kreeg nog een infuus en een knopje om net de scherpe kantjes eraf te halen. Tegen een uur of 18:00 werkte ook dat niet meer. Ik werd weer getoucheerd en bleek nagenoeg volledige ontsluiting te hebben, ik mocht persen ... heel mijn gevoel zei me dat dat niet kon ... Maar volgens een aanwezige kraamzorghulp moest ik gewoon wat vertrouwen in mijn eigen lichaam gaan hebben. Na 2 x persen waarbij de gyneacoloog me toucheerde tijdens de 2de keer om eens te kijken wat daarbinnen gebeurde, raakte alles ineens in een stroom versnelling. Ik kreeg gelijk van de gyn. het kon niet. 'Dit kind is te groot voor jouw bekken.' riep hij en de kamer vulde zich met mensen, Mijn schat ging van schrik een stapje achteruit, om iedereen bij mij te laten en keek toe hoe ik razendsnel klaar werd gemaakt voor de OK. Ik kreeg een weeën remmer die welgeteld 1 wee geremd heeft en persweeën wegpuffend tegen de schouder van een operatie-assistente wachte ik op en kreeg een ruggeprik ... (Ik ben normaal panisch voor ruggeprikken, maar dit keer dacht ik letterlijk: 'Zet die prik er nou eindelijk maar eens in, dan ben ik van mijn weeën af.')

En om 18:12 was daar dan ons meiske Noa, ze was 53 cm, woog 4345 gram, en heeft in haar eerste week al foto-therapie gehad en had eerst wat moeite met eten maar nu na een week lijkt alles goed te gaan, de vk die vanmorgen het afsluitende gesprek kwam doen maakte zich geen zorgen om het geel, volgens de kraamzorg was het al minder dan gisteren, en volgens de kinderarts in het ziekenhuis kon haar bilurubine-waarde niet meer stijgen na de 24 uur onder de lamp. Laatste tip van de kraamzorg hierover: 'Als ze sloom word, en dus minder huilt bij het uitkleden/verschonen even aan de bel trekken.' Zul je net zien, kraamzorg net 2 uurtjes weg en de eerste verschoning is ze wat rustiger dan anders ... Mijn moeder uit een vergadering gebeld (Oeps sorry mam.) en kreeg bevestigd dat ik me beter kan vasthouden aan dat de vk zich vanmorgen geen zorgen maakte en dat ze al minder geel dan gisteren was.