Gezondheidsproblemen

Sommige van onze BB vriendinnen weten dat ik een aangeboren hartafwijking heb, de zogenaamde aorta stenose, op mijn 24^e jaar heb ik een openhartoperatie ondergaan, en menselijke donors gekregen zodat me rikketikkie er weer tegen aan kon, ben in de tussentijd nog 4 keer geopereerd met name voor hartritme stoornissen. De laatste heeft maart 2005 plaats gevonden.

Al met al ging het altijd heel goed met me rikketikkie, en zeker de donor weet zich kranig te gedragen, ik ben eigenlijk al over de houdbaarheidsdatum heen dit jaar 16 jaar.

De zwangerschap van Shania geboren december 2006, had mijn rikketikkie zich kranig gehouden en was de verwijding die in 2003 al gezien was niet in hoeveelheid aangenomen, dus zo trots als een pauw om die kleppies van mij.

De zwangerschap van Shira was sowieso heel erg gestrest, vier x verhuisd en ik al uitzag als shrek, vanwege het vocht wat ik vasthield. Week 32 waar mijn hart dmv homograaf echo werd bekeken leek goed,

oftewel hij altijd met een handicap bekeken wordt, we zijn in mei bevallen van een kern gezonde dochter, ik wist al dat het met mij niet zo goed ging, erg neerslachtig, slecht zien, hartkloppingen, maar allemaal verklaarbaar aan de zwangerschap en de spannende tijden waarin we zaten, de geboorte verliep eigenlijk als uit een boekje, en ook de kraamtijd was fijn.

Het vocht wilde maar niet weg, en er kwamen uiteraard lichamelijke klachten, maar zoals ik ben, ben ik, toegeven zal ik nooit, we plukken de dag.

Na een half jaar moest ik op de standaard controle, vreemd genoeg of toeval zat er ook gelijk een afspraak voor een half jaar erna al bij, uiteraard ging dit om een standaard onderzoek, we doorliepen dus ook na een half jaar de basis controle, oftewel tijdens het lichamelijk onderzoek,de arts een aanpassing deed in de nog komende echo onderzoek, een stemmetje fluisterde zacht , foute boel.

Na een kleine 14 dagen kreeg ik telefonisch de uitslagen, de arts was ernstig serieus, dit normaal een grapjas is, me maag draaide om, daar kwam het hoge woord eruit, de klep is ernstig verwijdt, en val onder risico, ik slik en slik nog is, ik wist het natuurlijk wel ergens diep in mij, er flitse van alles door me hoofd, hoe moet het met mijn gezin dan, als ik uitval, of zal ik mijn dochters ooit groot zien worden, ik schudde met me kop, deze gedachten moesten mij snel verlaten…. Haalde diep adem

Over een half jaar krijg ik een vervolg, na die periode kunnen ze zien of de klep teveel geleden heb van de zwangerschap en bevalling of, dat de rek eruit is, en langzaam maar zeker achteruit zal gaan.

De arts vroeg is er nog een kinderwens, mijn hoofd liep uit 100 gedachten en bedust zei ik nee dat niet, na enkele seconde realiseerde ik, dat ik ook geen kinderen meer kan krijgen omdat ik me heb laten helpen, goddank hoor ik hem zeggen, want medisch gezien had je dit niet overleefd.

Met die woorden nog nagalmend hoorde ik het programma die hij had opgesteld, en ik moet in juni 6 onderzoeken ondergaan zodat ze een plan van aanpak kunnen invoeren.

Waarom zo lang wachten,,, dat heeft te maken dat mijn hart nu wel een risico groep is maar deze nog niet kapot genoeg is om zo gevaarlijke operatie toe te passen, en ik relatief jong ben, en ze willen uitstellen zodat een vervolg operatie al ik een oma ben, niet nodig is of zo laat mogelijk , mits er tussentijds niks gebeurd natuurlijk dan moet ik hastalapaste richting het umcg.

We houden de moed erin, oftewel ik het voor me gezin vreselijk vind ze straks zo onzeker in dit leven te hebben, vele onderzoeken, lange dagen, en onzekerheid of het allemaal wel goed gaat.

Toch geloof ik in mijn gezin en weet ik zeker dat we dit met een goed resultaat zullen doorlopen, en het ons gezin alleen maar liefdevoller maakt.

Alice