Shania al weer drie jaar

Morgen wordt onze kleine al weer grote meid Shania drie jaar oud, de jaren vliegen voorbij.

Als de dag van gisteren weet ik nog hoe 21 december 2006 voor ons was, de ochtend begon met een bezoek aan de gynaecoloog, was me prop al 14 dagen kwijt, en de voor weeën waren frequent aanwezig, wat voor menig overlast in de dagelijkse bezigheden zorgde, we hadden net twee verjaardagen achter de rug, en waren in voorbereiding van de kerst, we zouden dit jaar naar mijn schoonouders gaan, met uiteraard het risico dat jij je zou melden, je was keurig ingedaald en lag vast, dit 14 dagen eerder nog niet zo was, je was in aantocht.

Het consult bij de Gynaecoloog liep uit op een drama, ze constateerde enkel dat je was ingedaald, en dat er 2 cm ontsluiting was, ik zag er goed uit dus tot volgende week………..

Ik kon wel huilen aan die tafel, en Sibbele was totaal overbluft, ik sliep geen minuut van de nachten meer, lopen was bijna onmogelijk, zitten en opstaan liep uit op vreselijke pijn ivm met de bekkeninstabiliteit, en de omvang was geweldig van mij door het vasthouden van het vocht.

En ze zei gewoon doodleuk tot volgende week !!!!!

Ik vroeg haar per direct om een consult bij de cardioloog, ( ivm met aangeboren hartafwijking en openhartoperatie in 1994) en vroeg de arts waarom ik eigenlijk bij het ziekenhuis liep voor de zwangerschap, omdat ik vond dat ze mij compleet vergat, en totaal geen rekening hield met de risico van de zwaarte van de komende bevalling, ze was erg verbaast en ze zei, ik weiger te bekennen dat ik jou medische aspect vergeet hier, nou daar dacht ik totaal anders over, en wilde de cardioloog zien.

Bijkomend bij de koffiebar in het ziekenhuis, kwam de assistente me tegemoet, ik kon met 3 uur terecht bij de cardioloog, enigszins opgelucht sjokte ik even door de stad, wat bijna onmogelijk was, maar de adrenaline van het bezoek gaf me doorzetting.

Eenmaal bij de Cardioloog in zijn onderzoek kamer binnen lopend, schudde hij al met zijn hoofd, een formeel onderzoek, en hij zei, kleed je maar aan, ik ga even bellen, INLEIDEN mw Geluk, ik was zo blij als een klein kind, niet zo zeer omdat ik zo nieuwsgierig was naar onze kleine meid, maar ik kon niet meer, ik liep om me reserve en moest echt het vrachtje kwijt.

In de avond liep mijn schoonmoeder met onze jongste zoon, langs de deuren ivm met kerstfeest van school, en Sibbele en ik zaten op de bank, met de wetenschap dat onze kleine meid morgen er zou zijn, een gek idee, ik dacht ik slaap nooit vannacht maar ik sliep als een roosje, waarschijnlijk omdat ik nu de rust had met de wetenschap onze meid komt eraan.

De vroege donkere ochtend in met een weekendtas met allemaal roze pakjes en pyjama voor moeders, een bakje koffie bij aankomst, werden we naar onze kamer gebracht, een kei van een verloskunde kwam zich voorstellen, zij zou onze dochter gaan halen, het infuus werd geplaatst ivm met antibiotica, en de weeën opwekkers werden toegepast, mooie ontsluiting cadeau 2 cm, het breken van de vliezen leverde druppel gewijs verlies op, de kleine meid was dus al behoorlijk ingedaald, om negen uur lag ik er klaar voor, de druppels vonden hun weg en de weeen bouwde langzaam op, tot elf uur hadden we dikke lol, Sib met allerlei gesnuffel in de kasten met naalden en enge dingen, hoedjes op, en heerlijk ontspannen en relaxed gingen we onze gezamenlijk dochter halen.

Om elf uur, kwam de verloskundige binnen, we gaan even op de zij liggen, dus totaal ingebouwd met allerlei kussens, lag ik op me linkerzij, de weeën storm kwam en zette door dat ik alle zeilen bij moest zetten om deze op te vangen, ik voelde de baby zakken, en zakken, ineens maakt de kleine een draaiing waardoor ik wist ze kwam eraan, in luttele seconden tijdens een wee, zei ik in alle rust tegen sibbele roep de arts maar, ze komt eraan. Ze kwam op dat zelfde moment binnen, ze had alles al gezien op de monitor, ze draait met terug op me rug, benen opgetrokken, met een vriendelijk maar dwingende toon, luister goed naar wat ik zeg, ze voelde de ontsluitingen, en de wee die kwam was zo extreem dat ik verlamd raakte vanaf mijn middel, ik kon niet meer op of neer, de volgende wee bleef ook uit, na enkele minuten kwam er eindelijk een kleine wee, ik perste totdat het hoofdje stond, dat lukte, en binnen 2 persweeën erna, lag ze op me buik, zo perfect zo mooi, en zo lief, onze Shania Alice geboren 22 december 12:15.

Nu wordt ze al drie, zit op de peuterspeelzaal, ze is zo vriendelijk open meisje, waar iedereen wel een plekje in haar hart mag hebben, een meisje met bijzondere gave, waar we soms zo verbaast over zijn, haar bijzondere omgang met dieren en mensen, die altijd van haar houden.

Helaas is haar gezondheid niet als een gezonde friese meid, en heeft ze al heel wat achter de rug, en menig dokter gezien, chronisch bloedarmoede als conclusie, de gekregen kattekrabziekte, luchtwegproblemen, wat haar al met al veel energie kost, ons lieve zeer ranke kleine meisje wordt morgen drie jaar.

Een rijkdom om haar in ons leven te hebben………