Slot zit er op

Vanmorgen 08:00 moest ik me melden bij afdeling opname.

Ik mocht gelijk naar de afdeling samen met nog een vrouw, manlief mocht niet mee, dus die baalde als een stekker, nou mooi operatie jasje lag klaar, dus die maar mooi aan.

Ik nestel me op het bed met een tijd schrift, en hoor een drukte van jewelste, de arts komt de status halen, en komt ook weer terug, mw Geluk we gaan toch antibiotica geven !! Grrr immers had ik dit tijdens de intake al gemeld, dit houdt ik dat ik van de eerst geholpene er drie voor mocht laten..

Balen dus, voor manlief helemaal.

De eerste patiënt komt terug, en automatisch kijk je naar iemand zijn gelaatsuitdrukking of er pijn of tranen aanwezig zijn, het was haar toch wel wat tegen gevallen, en ging onder de lakens liggen om even 15 minuten wat bij te komen, met een bakkie koffie erbij.

De 2 patiënt kwam iets wat minder beïnvloedt terug maar toch zag ik wel enig grimas van een verhouden tegenvaller.

Pff nu moest ik ook nog, en kreeg er wel min zin door de ractie’s van de vrouwen, de 3^e ging, en eindelijk kwam mijn infuus zakje toch zijn einde, want wilde nu toch wel erg graag dat het achter de rug was, de mede patiënten waren ongeveer 15 min weg, dus ik dacht wat is 15 minuten op een mensenleven. !! Om mezelf wat moed in te praten.

Ik had die ochtend al wat pijnstillers ingenomen wat geadviseerd werd en kreeg daar nog een zetpil.. Auw, toen werd ik eindelijk gehaald en met mijn infuus karretje mocht ik op de toren hoge stoel klimmen, we gooien er even een natte klets tegen aan, whahahahah wat een uitdrukking !!!

En inderdaad het koude water ( vloeistof ) liep te tussen de billen, op het scherm zag ik dat hij met de camera al binnen was, en een weg baande naar de eileiders..

De linker was er zomaar, en het geluid van daadwerkelijk een krik, liet een spiraal los, die zich nestelt in de eileiders om daar dicht te groeien zodat er geen bevruchting meer plaats kan vinden.

De rechter die was wat stugger, en ik voelde eigenlijk alleen maar wat gerommel in de buik, die mijn deed leken aan een kleine darm kramp

Al met al was het een ingreep die weinig om het hand had, het was pijnloos, waar eigenlijk de ego de grootste deuk krijg, omdat het een oneerbare houding blijft om daar wijdbeens als de poppenkast van jan klaasen open en blood te liggen.

Nou dames voor mij zullen er dus geen kindertjes meer toegevoegd worden in ons leven, we hebben een prachtig mooi en gezond gezin, ben nu de 40 gepasseerd dus zowel leeftijd als samenstelling was voor mij een reden om de kinderwens aan mijn mede mens over te laten.

En ben ik blij dat ook deze ingreep erop zit..