Reden van heimwee
zit zomaar op de computer, msn en hyves aan natuurlijk, mag immers niks doen........... heb vanmorgen eerst de was op orde gebracht, en gisteren grote schoonmaak gehouden ivm met bezichtiging. Maar nu zit ik met me bakkie thee,
komt zus online, met grote letters lees ik ALICE, dus ik reageer met MEREL !, verteld ze me dat ze wacht op de ambulance om haar op te halen........ vermoedde dat haar onderbeen is gebroken of iets is gescheurd.....
Tot dit bericht krijg ik op hetzelfde moment mijn lieve schoonmoeder online die vandaag naar de longarts moest, die schreef dat ze vanmiddag terug moet, omdat de bloedwaardes niet correct zijn, dus een spoed scan om te zoeken naar eventuele propjes. ( daar was ik al die tijd al bang voor )
Inmiddels vraag ik merel ben je gevallen, nee zegt ze met een draai hoorde ik gisteren avond een dikke knak, en het doet zo ontzettend veel pijn, ( ik zit met de tranen in me ogen) die arme stakker, en ik zit 2 uur rijden bij haar vandaan.
Schoonmem zei tegen de longarts, ga ik nu nog even naar huis, om de honden uit te laten,, ( geen blije arts ) en vind dit niet verstandig, ze zegt hierop, ja jongens ik loop al vanaf oktober met deze klachten dus deze ene dag kan er wel bij, ik schiet in de lach, want ergens heeft ze simpel gelijk, maar ben ik stik bezorgt, want dit kan haar der leven kosten, en ik weet gewoon dat ze dit wel weet, maar niet wil horen, ik ben wel blij dat ze nu eindelijk iets hebben gevonden wat niet klopte, want als je mijn schoonmem kent, dan weet iedereen dat ze niet zomaar opgeeft.....
Zus meld inmiddels dat dat de ambu is geland, in gedachte zie ik haar voor de zoveelste x op die brancard worden gehesen, en zal ze zo stikken van de pijn, als ze op de ehbo haar been in alle bochten zullen trekken en duwen. nog snel vraag ik waar de meiden zijn, ja die moeten thuis blijven vannacht, en dan is het morgen weekend...
en wat voel ik me ellendig omdat ik simpel gewoonweg niks kan doen.............
komt zus online, met grote letters lees ik ALICE, dus ik reageer met MEREL !, verteld ze me dat ze wacht op de ambulance om haar op te halen........ vermoedde dat haar onderbeen is gebroken of iets is gescheurd.....
Tot dit bericht krijg ik op hetzelfde moment mijn lieve schoonmoeder online die vandaag naar de longarts moest, die schreef dat ze vanmiddag terug moet, omdat de bloedwaardes niet correct zijn, dus een spoed scan om te zoeken naar eventuele propjes. ( daar was ik al die tijd al bang voor )
Inmiddels vraag ik merel ben je gevallen, nee zegt ze met een draai hoorde ik gisteren avond een dikke knak, en het doet zo ontzettend veel pijn, ( ik zit met de tranen in me ogen) die arme stakker, en ik zit 2 uur rijden bij haar vandaan.
Schoonmem zei tegen de longarts, ga ik nu nog even naar huis, om de honden uit te laten,, ( geen blije arts ) en vind dit niet verstandig, ze zegt hierop, ja jongens ik loop al vanaf oktober met deze klachten dus deze ene dag kan er wel bij, ik schiet in de lach, want ergens heeft ze simpel gelijk, maar ben ik stik bezorgt, want dit kan haar der leven kosten, en ik weet gewoon dat ze dit wel weet, maar niet wil horen, ik ben wel blij dat ze nu eindelijk iets hebben gevonden wat niet klopte, want als je mijn schoonmem kent, dan weet iedereen dat ze niet zomaar opgeeft.....
Zus meld inmiddels dat dat de ambu is geland, in gedachte zie ik haar voor de zoveelste x op die brancard worden gehesen, en zal ze zo stikken van de pijn, als ze op de ehbo haar been in alle bochten zullen trekken en duwen. nog snel vraag ik waar de meiden zijn, ja die moeten thuis blijven vannacht, en dan is het morgen weekend...
en wat voel ik me ellendig omdat ik simpel gewoonweg niks kan doen.............
reacties (0)