Pffff... hoe begin ik deze blog.
Ik heb eigenlijk geen idee...
Ik zou maandag mogen testen voor onze tweede IUI. Maar ben gisteren een dag voor mijn verjaardag ongesteld geworden.
Dus op mijn 29ste verjaardag naar de 29ste ronde toe.. BAH dit is geen leuk verjaardags kado.
Ik zit helemaal niet lekker in mijn vel, het gaat de laatste 2 weken eigenlijk alleen maar van kwaad naar erger. Op het werk loopt het ook voor geen meter. En heb al gesproken met mijn locatie manager en er is uit gekomen om eens te praten met de bedrijfsarts. Dit ook gedaan en ben doorverwezen naar een psycholoog. Dit gaat pas allemaal van start in het nieuwe jaar.
Merk dat ik in een downward spiraal zit van gevoelens en emoties. Depressie kan ik het zeker nog niet noemen en hoop daar niet te komen. Maar ik heb op sommige mometne nergens zin meer in en voel me soms futloos. Het liefste zou ik dan heel de dag verstopt onder de dekens willen liggen.
Gisteren is het ook precies 2 jaar geleden dat ik met de pil gestopt ben, dus alles is een beetje dubbel. Ook mijn verjaardag. Heel leuk allemaal, taart besteld en alles familie op bezoek gehad. En toch komt dan weer het baby verhaal aan bod. Ik heb er gewoon geen zin in meer in om het er over te hebben in positieve of negatieve zin. Ik ben er klaar mee. Ben klaar met alles en met mijzelf.
Ik loop denk ik toch een beetje met mijn ziel onder mijn arm.
Vanochtend kaartje open gemaakt van mijn moeder. Een speciale verjaardagswenst voor jou.... Omdat je heel speciaal ben
Ik hou van jou
Je mama..
Ik kan je zeggen toen ik dat las brak ik, ik zei tegen mijn man ik wordt er een beetje emotioneel van en toen brak ik in 1000 stukjes. Huilen natuurlijk. Had niet verwacht dat een kaartje zo hard zou aankomen. Dus goed begin van verjaardag.
De wens is zo groot en groeit met de maand meer. We hadden iets meer hoop op onze tweede IUI, maar helaas...
Nieuwe jaar, nieuwe kansen en hoop ik ook wat meer positiviteit met alles.
I follow you around
I always have
But you've gone to a place I cannot find
This grief has a gravity
It pulls me down
But a tiny voice whispers in my mind
You are lost, hope is gone
But you must go on
And do the next right thing
I won't look too far ahead
It's too much for me to take
But break it down to this next breath
This next step
This next choice is one that I can make
reacties (0)