Hee. T is okay (not to be okay)



Ik herbeleef. Ik herbeleef de bevalling, rit richting ok, nasleep. Zodra ik mijn ogen sluit voor de nacht gaat het mis. Overdag lijk ik nergens last van te hebben. Verdringen? Negeren?
Ik Google mijzelf suf, ervaringen en symptomen. Trauma? Of ‘gewoon’ een pittige bevalling? Al was de bevalling zelf meer dan ok trouwens, het is voornamelijk ‘after’. Ik kan er niet over nadenken of over praten zonder tranen te laten. En ik baal. Baal van mezelf. Van mijn lichaam en hoofd. Twee HG zwangerschappen gehad. Eerste eindigde in PND. Depressie onder controle. Tweede zwangerschap ging mentaal prima (los van de Hg). Ik lijk van mezelf niet te mogen erkennen dat het pittig is wat ik mee heb gemaakt. ‘Ik mag niet zeuren, alles had toch een goed einde?’ ‘Kan het dan nooit eens zonder gedoe gaan?’ Dat soort dingen spoken er door mijn hoofd.
Seks? Echt niet. Aan mijn lijf geen polonaise meer. Uitstrijkje? Spiraal plaatsen? Afspraak staat al een geruime tijd. Maar ik flip zodra ik alleen al denk aan de afspraak. Dus nee, ik erken dat het niet goed gaat. Ik kan dit niet alleen.
En dat is ok!

1691 x gelezen, 3

In Overig

reacties (12)


  • Druif89

    EMDR kan je hierbij helpen, heeft mij van m'n nachtelijke herbelevingen afgeholpen. Verwijzing via de gynaecoloog naar de medisch psycholoog. Heel veel sterkte 😘

  • Beukenblaadje

    Weet je, een label/diagnose is belangrijk om de juiste behandeling te krijgen. Dat kan alleen een professional zeggen, jij kan dat zelf maar moeilijk zien als je er midden in zit. Maar een diagnose bepaalt niet of je je rot mag voelen, of je 'recht' heb op ruimte voor je verdriet! Je hebt last van nachtmerries, flashbacks, problemen met aanrakingen, of dat nou komt door een 'gewone heftige' of 'traumatische' bevallingservaring - het is hartstikke rot!! En dan baal je ook nog van jezelf... Zou je zo hard oordelen als dit een vriendin overkwam? Volgens mij ben je een enorme strijdster, en supersterk, met alles wat je voor je kiezen hebt gekregen. En dan mag je daar niet eens van ondersteboven zijn? Dat zijn echt heel harde eisen die je jezelf oplegt. Ik hoop dat je met de tijd en met professionele hulp wat licht en lucht gaat krijgen, en het allemaal wat beter wordt de komende tijd. Sterkte!

  • Emilienne

    Wat naar dat je dit meemaakt. Door je verhaal deel ik graag mijn ervaring. Ik had in januari een heel heftige bevalling en heb eerst een halfjaar geprobeerd het ‘zelf op te lossen’, met het idee ‘het kost wat tijd, gaat vast vanzelf over..’ Ik had wel angstklachten die steeds erger werden zoals nare beelden zien, overbezorgdheid en spanning dat er iets met mijn kinderen zou gebeuren.. Uiteindelijk heb ik traumabehandeling gehad met EMDR om te behandelen wat toch echt wel PTSS bleek te zijn. Na 3 behandelingen waarbij veel meer verdriet naar boven kwam dan ik verwacht had, voelde ik me 100x beter en waren mijn klachten weg. Ik was er misschien niet eerder aan toe (in overlevingsstand) maar ik wou achteraf dat ik de behandeling eerder had gedaan. Stuur me gerust een privébericht als je wil!

  • Bende

    Het is oké om dit te voelen. Er zijn veel vrouwen die tijd nodig hebben om het te verwerken. Helaas word er niet altijd over gesproken. Wat mij geholpen heeft is het boek: de perfecte bevalling bestaat niet. Alleen al het lezen van verhalen van andere gaf mij de ruimte om te voelen wat ik voelde en het een plek te geven. Sinds dien is er weer meer ruimte zowel in mijn hoofd als mijn gevoel. En dat gun ik jou ook!

  • Bende

    Het is oké om dit te voelen. Er zijn veel vrouwen die tijd nodig hebben om het te verwerken. Helaas word er niet altijd over gesproken. Wat mij geholpen heeft is het boek: de perfecte bevalling bestaat niet. Alleen al het lezen van verhalen van andere gaf mij de ruimte om te voelen wat ik voelde en het een plek te geven. Sinds dien is er weer meer ruimte zowel in mijn hoofd als mijn gevoel. En dat gun ik jou ook!

  • Momtobe2021

    Ik heb dit na de bevalling ook gehad nachtmerries en herbeleven. Uiteindelijk werd dit minder. Het heeft mij geholpen door mijn beval verhaal met veel mensen te delen. Mocht dit lang aanhouden zou ik toch professionele hulp inschakelen.

  • Bosco

    Het is nog maar 3 maanden geleden. Alles is nog vers. 9 maanden op, 9 maanden af. Ik hoop dat je uit je omgeving support krijgt. Sommige dingen moet je niet alleen (willen) doen.

  • Nicolette87

    ♥️

  • Sharon

    Dit is wel degelijk trauma mama ❤️ zoek hulp, you can do this (mogelijk is je trauma indirect ook een betrekking op de 1e bevalling)

    Hele dikke knuffel!

  • Amatullaah

    Klinkt voor mij wel als een trauma als je er snachts last van hebt, word je wakker met paniekaanvallen? Dat was volgens mij vriendin zeker iets met verdringen te maken hebben. Het is zeker ok om niet ok te zijn, en het is erg vervelens om je zo te voelen.

    Hoop dat je met iemand kan praten zoals POH of een psycholoog! Doe ik ook en het is echt fijn, heb echt geleerd zelf-compassie te hebben.. dat alleen al maakt het makkelijker

  • Vespertine

    Bij het lezen van dit blog moest ik gelijk denken aan een instapost die ik laatst voorbij zag komen:

    https://www.instagram.com/reel/CilABWvjiH0/?igshid=MDJmNzVkMjY=

    Een bevalling draait om zoveel meer dan 2 mensen die er met een hartslag uitkomen. Het spijt me voor je dat je zo'n nare ervaring hebt, ik hoop dat je goede hulp vindt. ❤

  • Nog-even!

    Oei, dat klinkt idd erg pittig. Een bevalling die goed afloopt kan zéker een trauma veroorzaken. En tel daarbij op de hormonen na je bevalling, dat kan je psychisch enorm door de war gooien... Wat goed dat je hulp gaat vragen! Dat is geen overbodige luxe. Ik hoop dat je een fijne hulpverlener vindt! Sterkte meid! Met wat hulp, kom je hier echt doorheen!