Alles onder controle

Ik zie dat het officieel alweer een maand geleden is sinds ik een update heb neergezet, maar eigenlijk zelfs twéé maanden als het om feiten gaat! En er zijn toch al behoorlijk wat mijlpalen weer gepasseerd!

Gister zag ik 9 ballonnetjes voorbij gaan en over 5 dagen is Alexander alweer 4(!!) maanden! Time is fun when you're having flies... eh, babies. 

Hoog tijd dat ik weer (even) wat opschrijf.

Eerst maar eens het hoofdstuk spugen / reflux afsluiten.

Nouja, niet helemaal afsluiten, want Alexander heeft er nog wel regelmatig last van, maar het is láng niet meer zo erg als het was toen ik twee maanden geleden een blog schreef.

Ik vertelde over een dieet wat ik wilde gaan volgen om te kijken of het effect had: alles wat met koemelk te maken had heb ik laten staan gedurende een week. Na een paar dagen werd het echter in plaats van beter steeds erger, golven spugen ging ineens 2x per dag en ik had steeds een schreeuwend kindje aan de borst dat enkel hazeslaapjes deed. Het leek dus zelfs een averechts effect te hebben!

Toen ben ik in de loop van het weekend maar weer begonnen met plakjes kaas, pannenkoeken en uiteindelijk weer terug op géén dieet. Et voila, ik kreeg weer een vrolijker kind, wat, zoals ik gewend was, ook overdag rukken van 2-3 uur sliep.

De drie-maanden-grens naderde ook ondertussen, dus dat zal er ook wel mee te maken hebben, maar ik trok toch vast voorzichtig de conclusie dat het niets met koemelk te maken zou hebben; soja en dergelijke heb ik niet meer geprobeerd. En gezien de stijgende lijn heb ik ook de diëtiste maar weer afgebeld.

Het spugen daarentegen bleef nog wel even maar werd óók minder; allereerst was ik wat strakker begonnen met blokvoeden, maarja ook hiér gold ongetwijfeld dat de 3 maandengrens naderde waarbij alles beter wordt. Echte golven kwamen op den duur eerst eens per twee dagen, later drie dagen en uiteindelijk zag ik in Budapest maar 2x een melkfontein uit dat mondje komen.

Toen ik ruim twee weken terug voor de tweede keer prikjes moest gaan halen met de kleine jongen wilde ik zelfs gaan beweren dat het verdwenen was, tót hij het de avond ervoor nog vrolijk ook een keertje deed en zelfs zó onrustig en huilerig was dat ik hem voor de eerste keer in zijn leven een paracetamol heb gegeven, ondanks dat hij geen koorts had, maar hij was zó zielig!

Sprongetje vooruit: daarna heb ik het dus niet meer gezien, dat enorme hoeveelheden spugen. Het blijft nu gelukkig beperkt tot mondjes yoghurt, boter of verse melk :) en per dag verschillend. Groeien doet hij ook als kool; bij de prikjes was het ruim 7,5kg en 67cm, dus de 8kg zullen we ondertussen gepasseerd zijn.

En wat is het weer leuk!! Er komen ook weer allerhande mijlpalen voorbij, van die puntjes die je vergeten was van de oudste, omdat die óók steeds meer kan, maar wat ben ik trots als ze er weer zijn!

De allerleukste: kletsen en lachen, tot bijna schaterlachen. Meneertje kletst de hele dag door, vaak ook als hij aan het drinken is, zoooo gezellig en verliefdmakend; het is dan hij en ik samen en wat er om ons heen gebeurt zal ons worst wezen.

Ruim twee weken terug verraste hij me ook ineens met een omrol-aktie op de bank. Ik zag hem met zijn knietje wiebelen en dacht nog: hee dat deed Jort ook vlak voor hij ging rollen, en bóém, daar lag hij ineens, op z'n buik. Niet huilen hoor, wel verrast, dat zag je aan hem, en hij is sterk genoeg om zijn koppie omhoog te houden, maar hij was wel blij toen ik hem weer terugdraaide. En achteraf denk ik dat hij tóch best geschrokken was, want hij heeft het sindsdien niet meer gedaan.

Bellen blazen is ook nieuw sinds een paar weken, zal allemaal onderdeel zijn van ontwikkeling van mondmotoriek dus het hoort erbij en ziet er gewoon schattig uit.

Dingen vastpakken, oja! Ook allemaal ineens sinds een paar weken. Eerst de beestjes aan de maxi cosi, nu ook speelgoed wat je naast hem legt. Daar kan hij ook echt héél zoet mee zijn, leuk om die concentratie te zien! 

Helaas nog steeds niet echt in de box, platliggen is duidelijk niet zijn ding, maar in een wippertje of op de bank gaat het echt al heel goed.

En dan slapen, oh hemel, slápen! Schreef ik de vorige keer dat hij eigenlijk alleen bovenop mij wilde slapen, is ook dát sinds Budapest voorbij. Althans, 's nachts. Overdag moet ik het niet wagen hem opzij te leggen want dan is hij klaarwakker. En liggend voeden is overdag ook geen optie. Dus áls ik óók een middagdut wil doen is dat nog altijd onderuitgezakt met dat lieve warme lijfje overdwars en bovenop mij, dichtbij de melkbar die te allen tijde beschikbaar is voor de kleine man zodat hij ook lekker lang meeslaapt. 

Maar 's nachts heb ik werkelijk weinig meer te klagen. 's Avonds nog altijd wel de clustermomentjes, dus eerst gelukzalig en ogenschijnlijk diep in slaap vallen, om na een half uurtje nog een beetje fussy te worden en dan is het aandacht erbij houden, of hij wordt tóch weer wakker. Dat kan een uurtje of twee duren, en dan is hij écht in coma. Pas dan kan ik hem inbakeren en wegleggen en, als ik geen klokje zet, slaapt hij vaak 6 uur of langer door. Maar dat klokje zet ik wel, want ik hou niet van pijnlijke borsten... Ben ook al eens 's nachts gaan kolven, maar dat is het toch niet voor mij, dan ben ik echt té wakker. Liever maak ik hem nu halfwakker voor een droomvoeding (of, liever gezegd, ik leg hem gewoon aan), en dan slapen we samen verder.

En dan voed ik liggend, dat accepteert hij nu godzijdank ook, en zo worden we dus ook wakker, en niét meer met hem bovenop mij. Man, wat een heerlijkheid, eindelijk weer uitgerust wakker worden! Tenminste, dat zou kunnen, als ik nu ook eens op tijd naar bed zou gaan...

Maargoed, 's avonds sporten kan ik nog wel vergeten. Heb het nu een paar keer gedaan, maar met een succesratio van 50% waarbij hij ófwel in slaap valt bij papa in de draagdoek, ófwel de volledige tijd dat ik weg ben drama maakt, durf ik voorlopig 's avonds niet meer de deur uit te gaan.

Dan heb ik ook nog een gastouder gevonden die bereid is op de kleine te gaan passen voor 2 dagen in de week, vanaf half september. Ik heb er nog wel gemengde gevoelens bij, want waar ze eerst heel enthousiast deed, ook nadat ik had gevraagd of ze de kleine vaak (als in, liefst elke twee uur) te voeden en of ze eventueel dragen zou willen proberen (ivm rechtophouden bij ons refluxkindje dat overdag  écht niet plat in een bedje wil liggen) kwam ze daar later toch op terug: 2 uur vond ze wel heel vaak en wist niet of dat haalbaar was.

Ik houd mijn hart vast, maar heb met haar besproken dat we het vooral bespreekbaar moeten houden, en dat we moeten zien hoe het gaat lopen. Ik weet dat veel kindjes op de opvang minder gaan drinken dan bij mama, maar bij Jort was dat wel héél veel minder en die haalde 's nachts alles in, waarna ik dus uitgeput op mijn werk aankwam.

Onder andere daarom ben ik ook wel heel blij dat ik dit keer wat langer wacht met terug gaan werken.

Aan de andere kant kom ik nu ook wel op een punt dat ik mijn werk begin te missen, maar de andere kant is dus wel dat ik vrees dat die kleine eigenlijk nog niet zonder mama kan en dat dat dus brullen wordt... Gekke daaraan is wel dat ik met Jort nooit een traan heb gelaten toen hij naar de opvang ging, ik vond het héérlijk weer aan het werk te kunnen, en hij heeft het ook niet slecht (gehad) maar ik heb er wel van geleerd en weet dat ik het nu anders wil gaan doen.

Dan Jort dus. Onze lieve, geweldige Jort, wat een heerlijk ventje is dat toch! Die zit middenin een groeispurt en al zijn broeken worden te kort. Vorige week net een stapeltje broeken voor hem gekocht die vervolgens wel mooi lang zijn, maar eigenlijk nog van zijn billen zakken, haha!

Ontwikkelen doet hij zich ook op zijn eigen tempo. Hij is supersmart met puzzeltjes en spelletje, daar draait hij echt zijn hand niet voor om. En als wij dingen benoemen wijst hij ze moeiteloos aan, maar het zelf zeggen... daar wacht hij nog even mee.

Hij zit wel sinds juli bij de peuters op het kdv en dat is goed te merken; je ziet aan alles dat hij graag wil gaan praten - en de frustratie die erbij hoort als wij het weer eens niet begrijpen, maarrr hij komt er wel! Een schattig voorbeeldje: als ik Jort ophaal heb ik Alex mee in de maxi cosi en die zet ik dan op een tafeltje. In no time staan daar altijd kinderen (meestal meisjes, haha) omheen die zo'n baby'tje schattig vinden. Dan kruipt Jort vervolgens óp die tafel en ín de maxi cosi en zegt vervolgens hard tegen de kinderen "bamai!!" te roepen, waar ik uit haal dat hij "van mij" zegt :)

Hij brengt ook nog steeds veel van zijn speelgoed naar Alexander toe als die in z'n schommelstoel zit, maar andersom probeert hij nu wel de knuffels te claimen die in de box liggen, terwijl hij nooit om knuffels gegeven heeft.

Maargoed, de peuters dus op het kdv; héél leuk, maar wel heel intensief. De dagen dat hij op het kdv is geweest merk je echt aan hem dat hij supervermoeid is, ongeacht of hij lang of kort heeft geslapen daar. we hebben vrijwel altijd een chagrijnige bijna-peuter in huis, maar hij gaat dan wél heel makkelijk slapen 's avonds omdat hij overduidelijk moe is. Dat scheelt dan weer.

Het doorslapen daarentegen blijft bij oefenen, zo heeeeel af en toe is er weer een nacht dat we hem niet horen, maar die aantallen zijn nog op 1 hand te tellen. En weetje, dat is niet eens erg meer, daar hebben we ons bij neergelegd.

De iPad is ook een favoriete gadget. Veel meer dan de tv, die interesseert hem echt niet. 

Andere kinderen van zijn leeftijd en ouder daarentegen ook weer wel, heel erg interessant en met sommigen is hij zelfs aan het samen spelen, dát is echt heel leuk om te zien!

Ach er is nog zoveel meer te vertellen, maar dan raak ik je aandacht hier ook kwijt, dus ik houd het hierbij.

Ik heb fantastische mannen en ik geniet er elke dag weer van!