nouja, nacontrole...
Bijkletsen is een beter woord!
Vanmorgen met het gehele gezin de weg overgestoken naar het ziekenhuis - sinds onze verhuizing zitten we nou eenmaal dichtbij.
Beetje onwennig, want ik had haar al een flink aantal weken niet gesproken, maar eenmaal gesetteld op de stoel, Alexander bij papa op schoot, Jort bij mij met een mooi boek, was het toch wel weer even heel gezellig. Met de vent erbij iets minder persoonlijk qua bijpraten dan ik zonder zou doen (manlief was ook met z'n verkeerde been uit bed gestapt, heb 'm daar achteraf mooi flink over op z'n kop gegeven), dus koetjes en kalfjes en dat het prima te doen is, twee jongens - waarvan één lekker drie dagen per week op de opvang, haha - dus dat nummer drie van harte welkom is. Waarna zij zei dat het haar niets zou verbazen als nummer vier ook nog zou komen - en manlief zat fronsend naast me...
Ik had een fijn Rituals pakketje voor haar uitgezocht en samen met een leuk fotokaartje van onze jongste telg kado gedaan.
En toen de verrassing: had ze voor ons ook een kadootje! Ze moest hard lachen, zei dat ze dat nooit deed bij een patiënte, maar ik was toch wel een bijzondere, dus wilde ze dit graag doen.
Heb ik een allerschattigst broekje, type bretonse streep, gekregen, en ik vind 'm oprecht leuk (want laten we eerlijk zijn, van alle kleertjes die je krijgt van je kraambezoek is lang niet alles écht leuk...).
Vervolgens was de boodschap ook erg duidelijk, mocht ik ooit weer zwanger raken wil ze die zwangerschap gráág weer begeleiden, maar tot die tijd vindt ze het ook erg gezellig als ik gewoon een keer kom buurten.
Nou, helemaal super toch! Vind het erg leuk om zo'n bijzondere 'relatie' te hebben opgebouwd met deze arts. Ben er, ondanks het treurige weer buiten, helemaal vrolijk van!
reacties (0)