Melkzee en boterberg

Nee, we gaan het niet hebben over het resultaat van de Nederlandse bio-industrie, maar ons eigen micro-klimaat hier op de bank.
Kleine Alexander spuugt namelijk. Meestal is het wat boter op mijn schouder, arm of in mijn décolletée, soms een mondje melk, maar zo af en toe is het dus een zee, echt een complete voeding.
Dat doet hij nu al een week of vier.

Bij de eerste controle op het consultatieburo wuifde de arts het weg. Baby's spugen nou eenmaal, gaat vanzelf weer over. Bovendien groeit het jongetje bijzonder goed, dus hij krijgt niets tekort.

Grote broer Jort was ook een spugertje, dus in zoverre niets vreemds, dat was inderdaad na een maand of vier voorbij - hoewel ik eerlijk moet zeggen dat ik het niet zo gied meer weet hoe lang het duurde, maar het was op den duur gewoin voorbij.
Jort heeft alleen nooit die hele golven gespuugd die Alex uit zijn maagje gooit.

't Is meestal wel voorspelbaar; het begint met willen clusteren, dan lijkt hij krampjes te krijgen en begint tijdens het drinken te boeren. Dan is het zorgen dat er een hydrofieldoek in de buurt is, want we gaan gegarandeerd nat. Dus niet dat die doek helpt, maar het voorkomt wel dat de bank of het vloerkleed onder komen te zitten, die zijn wat lastiger schoon te maken.
En zo af en toe is het volledig onverwacht. Zo hadden we afgelopen week een ritje gemaakt van ruim een uur, en eenmaal aangekomen op de bestemming wilde kleine Lex graag drinken. Zo gezegd, zo gedaan, netjes geboerd, had ik hem op mijn benen gelegd en ligt hij lekker te koekeloeren. En ineens was daar die natte boer die maar niet ophield, zó mijn schoenen in en over mijn (uiteraard brandwitte) broek. Gelukkig heeft de gastvrouw ook kinderen en waren we zo schoon, maar toch, t is even paniek.

Tot voor kort deed hij dit eens per twee dagen, maximaal één keer per dag.
Maargoed, een paar dagen terug was het vlak voor het slapen gaan, nadat hij me helemaal leeggedronken had en lekker in slaap leek te vallen. Dat werd dus een waardeloze nacht want na afloop had meneer natuurlijk wél honger maar mijn voorraad was leeg. Dus ondanks bakerzak heeft hij die nacht elk uur willen drinken.... Gááp!
De dag erna deed hij het dus bij het bezoek en 's avonds weer. 
Nu heb ik ondertussen wel geleerd en krijgt meneertje eigenlijk nooit twee borsten (die tweede komt er gegarandeerd uit), ook bij clusteren mag hij dat aan één en dezelfde kant doen, maar af en toe schat ik nog verkeerd in, denk ik dat hij eindelijk goed in slaap is gevallen, dan mag hij de andere kant als slaapmutsje gebruiken. Soms dus met desastreuze gevolgen.

Gisterochtend was voor mij de maat vol. Ik werd tegen 6 uur wakker van wat gerommel naast me, dus ik doe één oog open en zie nog net een melkfontein van een centimeter of 30 omhoog spuiten. Hij had een uur ervoor gedronken en lag heerlijk te slapen, dacht ik. Dat werd dus schoon beddengoed in de vroege ochtend, en het besluit om even langs het open spteekuur van het cb te gaan. Nee, ik maak me niet zo'n zorgen want afgezien van dit verhaal zie ik dat ons kereltje het fantastisch doet en een lekker tevreden dik propje aan het worden is.
De fun van zo'n bezoekje is natuurlijk ook even meten en wegen: 5650 gram en 60,5 cm. Geen wonder dat die rompertjes de laatste tijd zo strak zitten (ik wil er niet aan he, dat ook dit kindje zo hard groeit, ik wil lekker lang met een klein baby'tje kroelen, haha!).
Toen lekker uitgebreid met de verpleegkundige gesproken en alle opties doorgenomen.

Een refluxkindje zou bij elke voeding pijn hebben en daarvan gaan huilen en ook eigenlijk bij elke voeding, de hele dag door spugen.
Alexander lag op dat moment heerlijk rustig bij me te drinken (hij was thuis met geen stok wakker te krijgen, maar eenmaal gewogen en gemeten wilde hij wel natuurlijk) en daarover beoordeelde ze dus dat het geen reflux zou zijn.
Bij een stenose (maagafsluiting) spuugt een kindje ook vaker maar dan tegen het plafond, het welbekende projectielbraken. Is het dus ook niet.
Niet goed sluitend maagklepje hebben bijna alle jonge baby's maar daar ga je niet actief van braken.

Conclusie: moet me geen zorgen maken. De opties? Jbpm (nutriton?) aan de voeding gaan toevoegen. Heb ik helemaal geen zin in! Dan moet ik gaan kolven en dat heb ik nou juist zo lekker uitgesteld door pas in september weer te gaan werken; bovendien heb ik helemaal geen zin om te gaan knoeien met papjes die naar mijn idee niet gaan voorkomen dat er complete voedingen teruggegeven worden.
Andere optie is naar de huisarts - ja die arts van mij ken ik ondertussen, dan gebeurt er toch niets. Bovendien zou ik niet weten wat hij kan doen afgezien van eventueel doorverwijzen naar een kinderarts.
Laatste optie is gewoon de tijd uitzitten en de wasmachine overuren laten draaien.
't Gaat vast vanzelf een keer over.

Ach ja, tot die tijd heeft mijn man ook wat te lachen want toen ik gisteravond opstond om naar bed te gaan met een schoongewassen, in pyama gehuld slaperig mannetje op mijn schouder had ik ineens een compleet beboterde rug en staart in mn haar.
Achja, slaaptekort heb ik toch, kan best nog een half uurtje later naar bed.
Over een paar maanden lach ik hartelijk mee, nu eerst die stapel was maar weer eens opvouwen. Echt wel heel fijn dat mijn verlof wat langer is dit keer!