Daar kunnen we in ieder geval niet meer omheen!
Het is nog steeds een broertje, geen twijfel over mogelijk!!
En voor zover alles zichtbaar was, was het tiptop in orde. Groeit prima, alles keurig in verhouding en aanleg.
Het enige wat ze nog niet 100% kon beoordelen was het hartje, maar daar waren we voor gewaarschuwd.
Het vervelende was alleen dat er nu juist met dat hartje wel 'iets' aan de hand is.
Let wel, en dit was voor ons ook een eyeopener: het hartje is met 20 weken zo groot als de nagel van je pink, dus het feit dat ze daar al onderzoek naar kunnen doen is natuurlijk iets uitzonderlijks, en niet alle afwijkingen (of juist de dingen die er wel horen te zitten) zijn helemaal goed te beoordelen.
Wat er dan aan de hand was?
Net als Jort heeft dit kindje een verdikking bij de hartspier. Letterlijk: een echogeen focus in de linker hartkamer. En die viel best op.
Bij Jort herinner ik me dat dat met 20 weken niet zo ontzettend opvallend was, en dat was tegen 30 weken ook helemaal weggetrokken, dus echt zorgen maak ik me er niet over. Dat verzekerde de arts ons ook, vooral niet te veel zorgen over maken, maar als we terugkomen van vakantie wil ze dat nog wel een keer opnieuw laten beoordelen. Bovendien kon ze nu ook niet goed genoeg zien of er bijvoorbeeld een gaatje tussen de kamers zou zitten.
Vooralsnog, weinig zorgen, want voor zover ik het zelf al zie en interpreteer, is dat ons ventje prachtig groeit, en als zijn hartje niet goed zou functioneren zou hij, denk ik, toch wel achterblijven.
En toch is het fijn dat ze dat goed in de gaten houden.
Ach en die hormonen, toen alles afgerond was kon ik wel huilen van opluchting. Ik had me er toch best wel weer druk om gemaakt, ondanks de eerste geruststellende beelden een paar weken geleden; slecht geslapen ook vanacht (al was het alleen al omdat Jort alweer zo'n drie maanden vrijwel non stop aan het hoesten is en mijn conservatieve huisarts het niet nodig vindt om daar behoorlijke medicatie voor voor te schrijven).
Verder gewoon weer een aantal prachtige foto's gehad. Leuke arts ook, hele vriendelijke dame, jong type, legde alles geweldig uit. Zeker drie kwartier gelegen ('t schijnt wat lastiger te zijn allemaal als het zo vroeg gebeurt, er klein allemaal natuurlijk), maar toch fijn om dat kereltje zo te zien. Geen 3D beelden gezien, daar maken we binnenkort wel een afspraak voor bij de pretechoscopiste, maar wel profielen van het snoetje. En dat was weer heerlijk. Ben weer ontzettend verliefd!
PS we hebben inderdaad weer even internet thuis, dankzij mijn geniale echtgenoot die bedacht dat de kastjes van Ziggo niet weten welk adres ze staan. Ha! Jammere is alleen dat mijn eigen apple het acces point niet meer wil herkennen, dus ben nu afhankelijk van de laptop van manlief om online te kunnen gaan, maar we zijn in ieder geval niet meer afgesloten van de buitenwereld.
Hoe bizar is dat, dat je dat gewoon mist, dat idiote internet, als je dat even een paar weken niet hebt!
En nog een PS: hoe zit dat met het niet meer bij mogen knippen van foto's? Nu niet meteen heel goed naar de details op de foto's kijken (en dan nog, je ziet mijn meisjesnaam, that's it) maar die had ik er graag af willen knippen...
reacties (0)