Controle na vlokkentest
Geen miskraam gehad, niet gevloeid, maar toch.
Ik was blij dat ik vandaag op controle mocht komen. Heb me met moeite ingehouden om niet de angelsounds te pakken - o.d.z. als je hem nu niet vindt is het écht paniek; echo is altijd beter.
Dus terug bij mijn eigen gynaecologe en die kwam lekker to the point: zullen we gewoon meteen maar even kijken?
En daar lag uk, lekker te wiebelen en te draaien, liet alles even goed zien.
Fijn als mijn dokter is keek ze alles ook nog even goed na; ze deed geen exacte metingen maar kon me wel vertellen dat er echt geen dikke nek te zien was, de hersentjes zagen er perfect uit in aanleg, ruggetje is mooi gesloten en we hebben zelfs vingertjes geteld aan de handjes. Heerlijk, wat een geruststelling!
Ze zei ook nog: die heeft zich duidelijk niets aangetrokken van die punctie. Mooi!
Maar wat heb ik het ellendig gehad de afgelopen dagen... Ik kwam al akelig uit het ziekenhuis; het duurde ook niet lang voor ik doorhad wat het nu eigenlijk was waar ik zo akelig van was.
Niet van de ingreep zelf, dat was zo gebeurd, maar het hele gebeuren eromheen, en, vooral, mijn herinneringen aan puncties. Die zijn namelijk niet zo best. Punctie is voor mij gerelateerd aan een ziek kindje. Dus heb ik al twee dagen lang de meest vreselijke flashbacks.
Mijn hemel, wat voelde ik me ellendig!
En ook: wat had ik gedaan? Zomaar een risico nemen bij een ogenschijnlijk gezond kindje? Waar zat ik met m'n hoofd?!
Nu zullen daar ongetwijfeld ook weer een flinke dosis hormonen een aardig aandeel in hebben, maar toch.
Ik ben zó gelukkig met de mooie echo van vandaag! Nu alleen nog hopen op een mooie uitslag.
Eerst lekker de tijd doden met leuke dingen en (hopelijk) mooi weer in Portugal. Morgen zijn we weg.
En dan spreek ik jullie over een week wel weer!
Doeiiiii!
reacties (0)