Zoetzuur

Zoetzuur. Oftewel, bitter sweet. Dat staat op het potje biologische albert heyn augurken die ik bijna stiekem heb meegesmokkeld naar huis. Augurken? Dat meen je niet? Mmm, ja, dat meen ik wel. Eigenlijk is de AUGURK een perfecte alternatieve zwangerschapstest voor me gebleken. Want op een BBQ 12 juli at ik er terloops een. Meestal proef ik vooral het zuur en niets van dat zoete wat wordt beloofd. Maar dit keer..lieve help wat een sensatie. Ik hoorde nog net geen zweverige muziek op de achtergrond maar wat proefde dit geweldig. Fris, pittig, tikkie peperig en dan...ZOET. Ik heb een paar dagen gewacht om een pot augurken te kopen omdat ik het zo cliche vind. Eet dan je hele zwangerschap maar haring of artisjokken..kom ik aan met 'de augurk'. Afijn, mijn smaakpupillen waren sterker dan mijn angst voor clichematig gedrag en dus heb ik nu als puur goud mn potje in de koelie staan. Ik kijk met hele andere ogen naar ze. Heb ze namelijk nooit eerder aangekeken. Ze zijn lelijk! Hebben de huid van een pad en pukkels en uiteraard een best wel vreemde vorm. Net hapte ik er in eentje die zo voor grote teen door kon gaan. Zonder nagel, dat dan weer niet.

Okay, ik in het augurkentijdperk. Echt zwanger. Ik heb de test pas 10 dagen na mijn NOD gedaan uit struisvogelpolitiek. Net zo snel als het teststreepje verscheen de zwangerschapsstreep. Ik reageerde heel apart. Pakte de test en was heel blij maar hield het wat tegen. Zo van 'Okay....en dan nu?'. Ik dacht dat ik een niet te houden behoefte zou hebben aan het van me af gillen van blijdschap. Maar ik klapte een beetje naar binnen. ALs een augurk achter het glas. Even laten inwerken dat grote nieuws. Even aanzien. Even alleen maar delen met mijn twee allerbeste vriendinnen (en natuurijk manneke).

Ondertussen bezocht ik in zwangere staat de dierenwinkel weer. Het oppasmeisje dat bij ons was, wilde dieren aaien en onze poes was waarschijnlijk te gewoon. En te tam. Sta ik daar, zitten al die papagaaienkinderen er nog. Groter en stiller. Bloedheet daarbinnen. Ik wilde net over ze gaan nadenken toen er iets sprong in de hamsterkooi. De hamster joeg op een sprinkhaan die de zoon van de eigenaar in de kooi had gelanceerd. Wat zielig. Hamster pakte het beest en beet de kop eraf. Het meisje van 5 en mijn dochter van 3 bleven doodstil kijken. Het kon nog erger. De hamster was voor het eerst moeder. Bleek onder haar afdakje een nestje te hebben. Een kwetsbaar wurmachtig frummelhamstertje krioelt blind de kooi in. Moeders vind het niet goed dat ie het nest verlaat en zet haar knaagtanden in de buik van baby. Ze sleurt hem hardhandig terug t nest in. Hard maar voor een goed doel, dacht ik. Baby luisterde niet dus moeder hamster moest baby opnieuw het nest in bonjouren. Dit keer beet ze eerst in de oren van de kleine, daarna sleepte ze hem aan de pootjes door een waterbak!!!!!  Mijn zwangere emotionele kant ontwaakte en werd meteen agressief(99 op een schaal van 100). 'Mevrouw!', gilde ik tegen de verkoopster die door de warmte waarschijnlijk traag was geworden. 'Dit is niet goed!!!'. De vrouw keek gelaten en zei, waar die lieve onschuldige dierenfans bij stonden:'Dit is nog niets. Soms bijt een nieuwe moeder al haar jongen dood. Dan is het hok een en al bloed'. Ahum...info niet geschikt voor deze doelgroep mevrouwtje. Met kattenvoer liepen we snel de winkel uit.

Waarom deze anekdote? Wat heeft dat van doen met zwangerschap en augurken ? Veel. De natuur is soms hard, keihard. Maar ik voel wel dat ik heftiger reageer op situaties. Misschien ken je dat wel, dat je jezelf dan ineens huilend op de bank t.v. ziet kijken en jezelf vermaant '' doe normaal joh'. Gelukkig ben ik niet van plan mijn eigen kindjes hardhandig op te voeden. En het is ook niet ons eerste nestje, misschien scheelt dat wat ;-)

Ik ben dolblij en dankbaar dat we in verwachting zijn. Ik had het God ook gevraagd, of het voor mijn verjaardag mocht...die wens is zo groot en intens en soms zo alles omvattend dat het me laat schrikken. Waarschijnlijk zijn dat de oer moedergevoelens die er ook niet voor niets ingelegd zijn,dus zo relativeer ik mezelf heen en weer. Ik durf alleen helaas nog niet uitzinnig blij te zijn. Ik ben het wel maar het zit een soort verstopt. Ik glimlach met mijn hele hart maar op mijn gezicht zie ik toch ook een frons.

Het zal allemaal wel 'part of the proces' zijn. Alsof ik een boek ben waarin twee verhaallijnen botsten. Dan leg je het boek weg, dan klopt er iets niet. In het ene verhaal staan de schrik en gemis centraal en in het andere dankbaarheid en verwondering.

Dus was ik ff blij met die pot augurken. Zoet en zuur. Alletwee en samen in hetzelfde potje. Dat kan dus gewoon, naast elkaar en door elkaar heen bestaan.

Uw augurkenopperhoofd heeft gesproken ;-)