Even een overzichtje van wat er afgelopen week gebeurd is:
- Dinsdagavond: licht bloedverlies bij het afvegen. Paniek en onmiddellijk een slecht voorgevoel.
- Woensdag: Afspraak bij de gyne: hartje klopte, maar embyro was niet goed ontwikkeld (blijven steken op 6w terwijl ik al 8w zwanger was). Boodschap van gyne: weekje afwachten en dan zien of het goed ontwikkeld zou zijn. Gemengde gevoelens.
- Donderdag: Nog hoop, maar nog steeds bloedverlies.
- Vrijdag: Steeds meer bloedverlies en 's avonds is het vruchtje losgekomen. Miskraam is een feit.
- Zaterdag, zondag, maandag, dinsdag: Ellendige dagen: Veel bloedverlies en hevige krampen, veel tranen en me slecht voelen, maar ook opgelucht gevoel dat de onzekerheid achter de rug is en dat ik het verdriet kan toelaten, want ik voel dat ik dit nodig heb om het te verwerken.
- Woensdag: bloeden is steeds minder. 's avonds afspraak met de gyne: alles ziet er mooi uit op de echo. Er is niets meer over van de zwangerschap, dus er hoeft nioet gecurreteerd te worden. Gelukkig maar. Ik voel me eigenlijk terug goed.
- Donderdag en vrijdag (vandaag): bloeden is al gestopt, buiten nog een paar drupjes. Ben ik echt blij om, want je hoort dat sommige vrouwen wel twee weken bloed verliezen na een miskraam. Ondanks alles heb ik het gevoel dat we nog geluk gehad hebben.
Wat brengt de toekomst? Ik hoop natuurlijk snel opnieuw zwanger te worden. Ergens is het bemoedigend dat het deze keer wel spontaan én snel gelukt is, dus wie weet komt er toch nog snel een broertjes of zusje voor S.
reacties (0)