Ok. De feiten zijn dat we al anderhalf jaar vruchteloos bezig zijn. Dat onderzoeken hebben uitgewezen dat mijn man en ik allebei verminderd vruchtbaar zijn. Dat de fertiliteitsarts gezegd heeft dat de volgende stap IUI is en dat er eerst een kijkoperatie wordt gedaan op 1 december 2011 om te kijken of bij mij alles vanbinnen okee is. Dat we al in ronde 16 zitten en dat het dus tot nu NIET 'natuurlijk' gelukt is.
MAAAAR, nu is weer DIE WEEK aangebroken, die ene week voor de (N)OD, waarop je rationeel verstand het weer laat afweten en de hoop weer torenhoog de lucht in schiet. Wat gaat er zoals door mijn gedachten heen? Dat ik zooo ongeloofelijk blij zou zijn, moest het deze maand dan toch nog lukken! Want dat zou betekenen dat we toch niet de MMM in moeten. Dat ik mezelf met die gedachten weer gek aan het maken ben, en weer valse hoop koester, want dat de kans groot is dat ik toch weer ongesteld ga worden en dat de teleustelling dan extra hard gaat aankomen...
Waarom kan ik er nu niet gewoon van uitgaan dat het deze maand niet lukt en dat we dan verdere stappen gaan zetten? Ik PROBEER me wel voor te bereiden op hoe ik me ga voelen als ik weer die eerste druppels bloed ga zien. Lees: niet weer ongeloofelijk diep vallen in een eindeloos zwarte put... Maar ik vrees dat ik dat gevoel weer niet onder controle ga kunnen houden. Dat de tranen gaan komen, dat ik zin heb om op de bank te zitten met een dekentje en me te wentelen in zelfmedelijden. Dat mijn man me dan maar moet komen troosten met zijn warme lieve knuffels.
HELAAS ga ik deze keer een andere strategie moeten bedenken, want ik ga gewoon helemaal niet thuis zijn dit weekend omdat ik in de ardennen zit, dus op (N)OD, met een vriendinnengroep. En niet iedereen daarvan weet wat er gaande is, (en dat wil ik liefst zo houden), maar ik vrees dat ik een ongeloofelijk rothumeur ga hebben als ik mijn regels ga krijgen en dat ik heel de tijd ga moeten faken dat alles kei goed gaat, terwijl in me van binnen zo rot voel. Daarbovenop komt nog dat de kans groot is dat er iemand zijn zwangerschap gaat aankondigen (ik heb zo een vermoeden). En dat steekt dan nog eens extra om super blij te moeten zijn voor iemand anders, terwijl je zelf zo graag ...
Zucht. In DIE week zit ik dus ...
reacties (0)