Verblijf ziekenhuis na bevalling

Het is nu bijna 8 weken geleden maar voor de volledigheid schrijf ik hier nog even over de twee dagen in het ziekenhuis na de geboorte van Thijmen.

Tijdens de bevalling werd me verteld dat ik nog 24 uur moest blijven ivm landurig gebroken vliezen. Oke, dat was ons niet verteld maar goed dan blijven we. Ook wel fijn omdat Thijmen niet zelfstandig ademde en geholpen moest worden. De kinderarts was daardoor betrokken bij de nazorg en constateerde een te laag geboorte gewicht gezien de duur van de zwangerschap (40.4). Daar keken we niet van op aangezien ik tijdens de zwangerschap diverse groeiecho's heb gehad omdat hij klein was. Maar volgens protocol moest hij iedere 3 uur bloedsuiker prikken. Niet leuk, maar het zei zo. De eerste nacht heb ik Thijmen vaak aangelegd en hem uiteraard de hele nacht bewonderd... mijn lieve kleine kanjer! Gelukkig was de bloedsuiker en temperatuur steeds goed. Maar de volgende ochtend vertelde de verpleegkundige dat Thijmen bijgevoed moest worden. Dat is ook volgens het protocol. Iedere drie uur 10 cc. Nu wilde ik graag borstvoeding geven en dat ging naar mijn idee ook goed want Thijmen hapte goed aan. Ik dus moest ik iedere drie uur eerst borstvoeding geven en daarna nog een flesje van 10 cc. Die ochtend was Thijmen nog wat misselijk en hij dronk niet echt goed. Dus de kinderarts kwam langs en moest nog een nachtje blijven en 's avonds de bijvoeding ophogen naar 20 cc. De kinderarts keek Thijmen nogmaals na en constateerde een klein hoofdje. Bij een klein hoofd zou er mogelijk een infectie hebben plaats gevonden dus een nieuw protocol ging in.... er moest urine opgevangen worden en een echo gemaakt van het hoofd. Tsjee.... wat een gedoe allemaal! De verpleegkundige zou een opvangzakje om zijn piemeltje plaatsen zodat de urine opgevangen werd. Gelukkig op het koment dat het zakje werd geplaatst plaste Thijmen. Ideaal want nu hoefde hij niet met zo'n grote zak tussen zijn benen te hebben. Omdat ik mijn borstvoeding wilde stimuleren maar hem niet te lang aan de borst mocht hebben want het flesje met 20 cc opdrinken was belangrijker volgens de verpleegkundige ben ik gaan kolven. Dus eerst de borst, dan hook bezoek flesje en dan kolven. Zo had ik wat te doen in het ziekenhuis :-) Gelukkig kwam die eerste dag mijn vriend en zoontje twee keer langs en kreeg ik ook bezoek van mijn broer en zijn vriendin.

De tweede dag moest de echo plaats vinden. Ik begreep toen nog niet precies waarom en wat die mogelijke infectie inhield. De verpleegkundige wisten het ook niet precies. Met Thijmen ging alles goed en ook het drinken hing een stuk beter. Natuurlijk was de echo pas laat in de middag dus we moesten lang wachten. Ik ging mee naar de röntgenafdeling en meteen na de echo stelde de radioloog mij gerust er waren geen afwijkingen te zien. Een hele opluchting maar ik moest nog wachten op de officiele uitslag van de kinderarts. Die kwam gelukkig rond 17 uur om te vertellen dat de echo inderdaad goed was en er geen verkalkingen aanwezig waren, hetgeen op een cytomegalie-infectie kan duiden. Omdat Thijmen ook wat was aangekomen deze tweede dag mochten we naar huis. De urine uitslag zou nog een tijdje duren aangezien het op kweek was gezet. Als Thijmen drie weken oud was moesten we terug komen op de polikliniek om te horen of hij de cmv-infectie heeft opgelopen tijdens de zwangerschap.

En dan woensdag 7 januari heerlijk thuis gekomen om 20 uur. Het huis was prachtig versierd en ik de tuin stond een mooie houten ooievaar :-) Ik heb Thijmen die nacht niet bijgevoed maar alleen de borst gegeven. Dat heb ik uiteraard besproken de volgende ochtend met de kraamhulp en de verloskundige. Die vond dat goed en we zouden zijn gewicht goed in de gaten houden. In de dagen erna groeide Thijmen goed en op dag 8 zat hij weer op zijn geboortegewicht. Helemaal goed dus.
In de tussentijd ging ik me verdiepen in de cmv-infectie. Nou, daar werd ik niet vrolijk van.... doofheid, slechtziend, ontwikkelingsachterstand en groeiachterstand zouden kunnen optreden. Dus toen we eindelijk op 27 januari de uitslag kregen dat ons mannetje niet de infectie heeft opgelopen waren we ook erg opgelucht. Ook was de kinderatts erg tevreden over zijn groei. Dus we hoefden niet meer terug te komen.

Ons lieve mannetje.... een zeer moeizame start na de bevalling, een te laag geboortegewicht en mogelijk een cmv-infectie. Gelukkig ging alles snel prima met hem en kunnen we gewoon concluderen dat ik kleine kinderen maak met kleine hoofdjes :-)