Zoals jullie wisten stond volgende week woensdag de 26e ingepland dat Levi buisjes zou krijgen....nou heb werd erger en erger en dus had ik afgelopen maandag gebeld of er niet eerder plek was voor Levi. En ja hoor, vandaag kon ik al terecht! Ik zal de dag eens in het kort proberen te omschrijven aangezien ik aardig gebroken ben....
De wekker had ik om 04:50 gezet; om Levi een fles te geven maar Levi werd ineens om 04:40 wakker.......apart maar afijn de fles gegeven en hij is wakker gebeleven tot 06:00; en dat was de tijd dat hij mocht eten totdat hij buisjes kreeg. Nou, een boterham met vlokken naar binnen gewerkt en weer naar bed. Werd meneer om kwart voor 10 wakker; en hij mocht tot 10:00 drinken (geen melk maar de 'nog door heen te kijken' sappen). Nou, net of hij het aanvoelde om iedere keer wakker te worden op de tijden dat hij voor het laatst tot de ingreep mocht eten/drinken!
Alles klaar gezet, ik flink in de zenuwen.......gingen we iets voor half 12 op weg naar het ziekenhuis waar we ons om 12:00 moesten melden. Op de vlinderkamer moesten we met andere patientjes gaan wachten tot de uitleg e.d. Nou Levi had me een humeur! En het werd helemaal erg toen hij in mijn tas zijn beker en pakje koekjes zag.........en begon me toch te huilen.....zo zielig; leg maar eens tegen een kind van 16 maanden uit dat hij niet mag eten terwijl hij honger en dorst heeft omdat hij zo onder narcose moet....dat gaat niet!
13:15 mocht 1 ouder mee naar de volgende kamer; zo stom vind ik dat. Een vader wilt toch net zo graag erbij zijn als de moeder? (als je het aan kan om je zoontje onder narcose te zien gaan dan natuurlijk) Maar ik ging mee, en we wachtten in de 'speelkamer' tot we werden opgeroepen. Levi was als 2e aan de beurt.....
Ik kwam daar het kamertje binnen, een stuk of 5 man om de tafel heen en ik die op van de zenuwen was maar het niet wilde laten overkomen op Levi. Maar het ging -gelukkig- heel snel. Ik legde Levi neer, hield hem goed vast en hij kreeg meteen het zuurstofmaskertje op. Gore lucht wat daar uit komt trouwens bahbah haha. Hij liep rood aan en verzette zich en bleef me aankijken. Zo zielig.....daarna voelde ik hem helemaal slap worden en ben na hem te hebben gekust weggegaan. Eenmaal de kamer uitgelopen vraagt de zuster; en hoe ging het. Nou, ik keek haar aan en begon me toch te huilen...... Niet om de ingreep, maar je kindje de 1e keer onder narcose te zien gaan....vond ik geen pretje.
Nou, misschien 5 a 10 minuutjes later kwam de arts naar me toe om te vertellen dat het vuil/vocht was weggehaald en dat het goed was gegaan. Ik mocht naar mijn ventje toe. Lag hij daar met zuurstofmaskertje op helemaal in een diepe slaap. Ik hoorde de mensen die naast me zaten (verplegers? assistenten van iets?) Oeh, hij heeft een dubbele .......op, en dat is voor volwassene. Een beetje stuntelig en kwamen gelijk het dubbele stuk eraf halen. Het duurde ook aardig lang voor hij bij kwam maar ineens begon hij een beetje te huilen, verder slapen. En zo een paar keer, en hij was wakker! Mama blij!
Na 5 minuten konden we naar papa gaan, en na een dik uur zijn we naar huis gegaan. Levi vrat en dronk zich vol! En de rest van de dag......pfffff, wat een verschil. Levi sprak gewoon een aantal woorden meteen na.......en heeft heel de dag buiten gelopen! Niet eens wankel! De bedoeling was dat we lekker met zijn 3en op bed gingen liggen omdat we kapot waren! Maar Levi dacht er anders over, en vandaag mocht hij veel bepalen om we SUPER trots zijn op onze kanjer.......
Nu we dit avontuurtje achter de rug hebben, zeg ik, kom maar op babyprinses! hahahaha (oh nee, ik moet toch nog het e.e.a. doen...........!)
Het is me een verhaal geworden, maar mocht je tot hier gekomen zijn;
Heel veel liefs en een dikke knuffel!
reacties (0)