Dinsdagavond, Levi kreeg een loopneus en ik haalde 2 propjes uit zijn oren..... Nee he....dit betekent zoals iedere keer dat het even beter gaat. Niks verkeerd aan, maar uitgerekend de dag voordat hij naar de KNO-arts moet. En de ochtend voordat we weg moesten gaat meneertje het hele huis doorlopen..... Ik dacht bij mijzelf; ik word weggestuurd omdat het er helemaal schoon uit zal zien en over een week weer met een ziek kind zit.
Maar 'gelukkig' was dit niet het geval. Na 3 kwartier wachten mochten we bij de -vriendelijke- KNO-arts komen. Hij keek erin en zei; hoe hebben ze hem zo lang rond laten lopen???? Hij heeft een chronische oorontsteking en beide oren zitten potdicht. Het is maar de vraag OF hij zichzelf hoort. Dat is dus de verklaring waarom hij de afgelopen dagen zo gilt, dan hoort hij tenminste iets. En ik maar zeggen dat hij oost-indisch doof is als ik hem riep.
Waar ik ook blij om ben is dat het lopen en praten dus WEL belemmerd werd hierdoor. Zie je wel, moedergevoel klopt -haast- ALTIJD!
De arts wilde dat Levi a.s. maandag of woensdag meteen verlost werd van de pijn die hij de afgelopen maanden had gehad. Want hij zag dat er nog plek was.
Na screening dit en wachten op dat en het invullen van dit.......EN het voorlaten gaan van iemand die haast had......kregen we te horen dat die plaatsen net 'volgeboekt' waren...... Dus, ik heb het zo afgesproken; over anderhalve week is de afspraak voor buisjes gemaakt. Maar mocht hij het niet niet uithouden, dan kan ik bellen voor een 'spoedafspraak'.
Wat me wel een beetje dwars zit; hopelijk houdt mijn kleine meid het nog minimaal 2 weken in mijn buik uit. Want ik wil natuurlijk bij Levi zijn als hij onder narcose wordt gebracht....
Will be continued........
reacties (0)