Wennen aan elkaar

Wat heb ik toch een verschil met bevalling én kraamtijd. De vorige bevalling was al heftig en toen kreeg ik ook nog kraamvrouwenkoorts. Ik kreeg een aantal weken antibiotica en was volledig uitgeschakeld. Deze bevalling was zó kort, maar ook erg heftig. Het herstel is alleen stukken beter,ik voel me fitter dan voor de bevalling. Ik liep dan ook al twee weken met voorweeën rond en tijdens mijn bevalling bevestigde de verpleegkundige dat mijn lijf al erg lang bezig was. 'Yes, erkenning, ik wist dat mijn lijf het niet zelf ging doen en dat ik toch echt met 39 weken ingeleid moest worden'. Helaas werd er teveel naar het aantal weken gekeken.

Maar goed, mijn kraamtijd is fijn. Dezelfde kraamhulp, al merk ik dat dit veel minder nodig is dan de vorige keer. Vandaag was Anniek naar de crèche en Jochem weer aan het werk. Geen bezoek en dus extra genieten van mijn meisje!

We moeten wel wennen aan elkaar. Het hoofdje van Jolein verandert elke dag een beetje. Aangezien ze er blauw uit kwam en ze aan haar fontanellen uit is getrokken (ja, ze schoven die over elkaar heen, ieuw), wordt ze met de dag mooier! Ze kan wel ontzettend boos kijken, maar dat deed Anniek ook. Ze krijgt de fles en heeft twee nachtjes enorme last gehad van krampjes. Ze wilde alleen op de borst slapen bij Jochem en bij mij legde ik haar naast me neer, leunend op mijn arm. Heb last van stuwing, dus moet ze niet te dicht in de buurt komen, haha! Bij Anniek gaven we infacol, dat werkt tegen krampjes en afgelopen nacht heeft ze heerlijk geslapen. Wel nog even bij ons in bed, maar snel in haar eigen kamer. Vannacht in de kinderwagenbak op onze kamer (als het lukt) en morgen in haar eigen bed. Omdat ze zo gilt (speenvarkentje) bij die krampjes, wordt Anniek wakker...Dat moeten we natuurlijk voorkomen.

Anniek is heel lief voor haar zusje. Ze roept de hele dag 'baby' en rent het huis door met speentjes en knuffeltjes voor 'de baby'. (stiekem ook het speentje en flesje in haar mond hihi)Natuurlijk is ze ook een beetje jaloers, maar dat hoort erbij. Bij het avondeten had ik Jolein op de arm i.v.m. krampjes. Anniek wilde accuut bij Jochem op schoot. Daarna heb ik Anniek betrokken bij het voorspoelen bij de wasbak. Ze klimt zelf al op de kruk en was druk in de weer met de adfwasborstel en de pan.

Zelf begin in ook te wennen aan het idee dat ik nóg een kleine meid heb. Ik moet haar nog echt leren kennen en we merken dat we Anniek soms wel idealiseren. Zo dachten we dat Anniek lang niet erg had gehuild met krampjes. Toen ik haar boek terug las, was het wel degelijk zo... Anniek is ook zo'n lieverd! Ik hoop zo dat zij en Jolein dikke maatjes worden!

Mijn gezinnetje is compleet!