Bevallen van Jolein

Vanmorgen mocht ik om 6 uur bellen (oef!). Helaas kon ik niet direct komen, maar ik mocht om half 8 bellen en zou dan hoogstwaarschijnlijk aan de beurt zijn. Nog geen 45 minuten later werd ik gebeld, ik mocht komen. De tas nog even gecontroleerd en hopla! Anniek was al bij mijn moeder, dus wij konden rustig weg.

In het ziekenhuis, kwam de verpleegkundige die Anniek o.a. ter wereld bracht, op ons af. Ze bracht ons naar verloskamer 1 waar ook Anniek geboren was. Ze zei dat ze niet 'mijn' verloskundige was voor die dag. Erg jammer en ik vertelde dat ze me zo goed had begeleid de vorige keer. Accuut liep ze weg en regelde dat ik bij haar terecht kon! Het was een lekker pittige tante die me precies vertelde wat te doen!

Van te voren bespraken we wat er de vorige mis ging. Dat was met name de weeënopwekkers in combi met mijn eigen lijf dat mee ging doen. De verpleegkundige hield dit nu nauwlettend in de gaten. Om 8.20 uur kreeg ik de opwekkers en begonnen de weeën direct. Die waren goed te behappen. Toen er een tandje bij kwam, werd het me allemaal te heftig. Ik kon mijn onderlijf niet ontspannen, had flashbacks en het deed zo'n pijn! Ik baalde hier ontzettend van, want wilde het zelf graag doen en diezelfde dag naar huis. Ik had in het begin 2 cm ontsluiting (geen 3 zoals me eerder was verteld die week), dus het zou nog wel even duren. Ik hoopte op een ruggenprik, maar die kreeg ik niet, omdat de verloskundige bang was dat daar geen tijd voor was. Ik had steeds in mijn hoofd tegen de avond te bevallen en dit was nog in de ochtend. Ik begreep er geen bal van. Ik kreeg een prik in mijn been, heeeeeeeeeeerlijk! Ik kon ontspannen en was zo high als maar wat, haha! Uiteraard werden de weeën steeds ergens en ik moest op mijn zij liggen. Ik kneep mijn man met twee handen fijn en ik heb hem uit frustratie gebeten, oeps! (later op een washandje gebeten; is toch een reflex) Ik gilde het uit en het deed zo'n pijn! Dit ging ik geen uren meer volhouden. Opeens moest ik meepersen (huh, nu al?) al liggend op mijn zij met één knie opgetrokken (AU!). Omdat Jolein het wat moeilijk had en knel zat met haar schouders, moest ik alles geven. Ik had alleen niet door dat ze er zo uit zou komen. Toen ik hoorde dat ik nog maar één keer hoefde te persen, heb ik alles gegeven! En floep, daar was ze! Ik was helemaal verbaasd, het was pas 12 uur.... Nog even gerust, daarna onder de douche en naar huis.

Nu even relaxen. De kraamhulp van de vorige keer is er weer! YES!