Ben weer thuis met buik

Vanmorgen moest ik de vk bellen, zodat zij naar het ziekenhuis kon bellen. Ze gaf me weinig hoop, omdat de gyn. er in de weekenden niet echtt happig op zijn. Mocht toch heen. Na een flinke jankbui, had slecht geslapen door 4 muggen, grrrrrrr, kwam mijn moeder Anniek ophalen. Ik was total loss en kon alleen maar janken. Vond het toch wel spannend allemaal!

In het ziekenhuis bleek ik geen urgent geval met 39 weken. Voor mij voelde het alsof er letterlijk alleen naar de weken werd gekeken. In theorie kan ik ook 41 weken zijn namelijk.... Had ik dat maar gezegd. Iedereen ging voor en om eerlijk te zijn was ik blij dat ik die vrouwen niet was. Ze kwamen allemaal voor filmpjes of hadden bloedverlies...(met 30 weken). Ik heb in die 3,5 uur (!!!!) wachten geen één van hen weer naar huis zien gaan. Inmiddels waren mijn voorweeën ook weggezakt en eenmaal aan het hartfilmpje bleek ik weinig aan de hand. Zul je uiteraard altijd zien. Heb je een week lang voorweeën, lig je bij de gyn en is er niets aan de gand. Slechts twee harde buiken in het kwartier waren zichtbaar. Na inwendig onderzoek bleek ik nog geen ontsluiting te hebben en vertelde ze me dat ik naar huis mocht. Geen reden om me in te leiden. Dat mijn buik letterlijk vol was en ik echt veel last had, maakte niets uit...shit! Toch ben ik ook wel weer blij. Sta weer met beide benen op de grond. Ik heb een te keurige bloeddruk, geen opgezette voeten o.i.d. en ben kergezond. Ben alleen te klein en heb te lange benen met een te kort bovenlijf. Ik moet dus maar afzien, zucht...Wel slaappilllen mee gekregen. Hoewel ik dacht dat ik genoeg sliep, bleek ik na deze korte nacht toch helemaal kapot. Hoop de komende dagen dus lekker te slapen.

Nog geen kindje, maar ze komt, dat weet ik zeker!