Bevalling en het leven nu.

Hoi dames,

Het is al een hele poos geleden dat ik een blog heb geschreven.
Tijdens mijn zwangerschap geen zin in gehad en na de bevalling maar weinig tijd.

De zwangerschap is prima verlopen. Op het feit na dat we bij de 20-weken echo te horen kregen dat ons kindje en hartafwijking heeft.
We hebben dus meerdere controles gehad. Gelukkig ging het met mij prima, dus heb ik goed voor hem kunnen zorgen.

Van zondag op maandag werd ik om 2 uur wakker. Op de wc zag ik roze in m'n inlegkruisje. Bedacht me dat het wel eens vruchtwater kon zijn maar voelde niks.
Maar weer terug naar bed dus. Om 4 uur precies hetzelfde verhaal. M'n man was toen ook wakker, dus vertelt hoe en wat. Toen begon ik ook wat weeen te voelen. Deze zijn we gaan timen en ze kwamen best regelmatig.
Om 7 uur de verloskundige gebeld. Deze kwam langs en heeft het ziekenhuis gebeld dat we eraan kwamen. Om 8 uur stap ik in de auto en prompt stoppen de weeën.
In het ziekenhuis aan de monitor en het infuus voor wat extra vocht. Maar geen weeen. Moest wel in het ziekenhuis blijven, want m'n vliezen waren idd gebroken. Moest op bed blijven want de baby zat nog niet laag genoeg.
Aan het einde vd dag mocht ik pas weer uit bed en van het infuus.
Maar wat spelletjes zitten doen met manlief.
Hij is tot 22.15 gebleven en is toen naar z'n zusje gegaan om te slapen. Hij was nog geen kwartier weg en de weeen begonnen weer.
Dit heb ik ruim een uur laten duren voor ik de zuster belde. Weer aan de monitor om de weeen te meten. En toen kon ik door naar de verloskamer.
De tijd begint hier wat vager te worden voor me.
Ik weet dat ik rond 10 over 1 m'n man gebeld heb. Daarna kwam ze ontsluiting controleren. Ik zat al op 5. De pijn was nog prima te doen dus geen pijn medicatie op dat moment.
Mn man was er snel weer. Verder kan ik me de tijden niet herinneren. Ik ben regelmatig tussen de weeën 'in slaap gevallen'. Op een gegeven moment weet ik dat ik het niet meer trok. Het deed erg zeer en ik wilde niet meer. Ik had toen 9.5 cm.
Voor ik het wist mocht ik beginnen persen. En na een klein uurtje persen had ik om 10 over half 5 m'n prachtige zoontje in m'n armen!!

Zo lang op moeten wachten, daar was hij dan eindelijk!
Geboren na 41 weken en 4 dagen.

Hij deed het fantastisch na de geboorte, maar moest wel ter controle naar de mediumcare afdeling.
De volgende dag mocht hij mee naar huis.

Hij is nu 3.5 maand en het gaat nog steeds fantastisch. Hij groeit goed en heeft weinig last van de hartafwijking.
Hij zal binnen nu een 3 maanden wel geopereerd moeten worden, wat natuurlijk weer ontzettend veel spanning met zich mee brengt.
Maar we genieten met volle teugen en denken er maar niet te veel aan.

Ondertussen ben ik ook weer aan het werk. Het valt me gelukkig mee de zorg aan een ander over te laten. Maar ben blij als ik weer naar m'n kleine mannetje mag.

Het klinkt misschien raar, maar ik mis het zwanger zijn nog steeds. Ik heb zo ongelooflijk genoten van de zwangerschap. Ik had geen klachten (niets wat ik niet prima aankon) en het getrappel in m'n buik vond ik heerlijk!
Manlief en ik willen de operatie uiteraard eerst afwachten en zien hoe hij zich herstelt. Maar als alles goed gaat willen we begin volgend jaar voor een 2e kindje proberen.
Vorige 2 x duurde het 11 rondes eer ik zwanger was. Ik weet dat zegt niks. Zou het leuk vinden als ze een beetje dicht op elkaar zitten dus wel niet te lang wachten.

We zullen het meemaken allemaal. Eerst genieten van dit mooie wereldwondertje!!

Liefs dromer

855 x gelezen, 1

In Baby

reacties (0)


  • Si78

    Fijn dat het zo goed gaat met jullie. En ook super dat je zoontje het zo goed doet. Wil je niet delen hoe hij heet? Ik ben wel benieuwd. Ik snap helemaal wat je bedoeld dat je je buik en de zwangerschap mist. Ik heb dat ook! Ik mis ook het leven in mijn buik en de bezoekjes aan de vk. Ik ben erg misselijk geweest tot 20 weken en vanaf 37 weken was ik er helemaal klaar mee maar ook wij willen nog graag een tweede kindje. Hopelijk gaat het ons snel lukken he meid. Geniet ze xxx

  • Mamalousje

    Wat een zorgen ook voor jullie, wil je vertellen welke hartafwijking hij heeft? Misschien heb je wel gelezen dat onze dochter ook met een hartafwijking geboren is en na 6 maanden geopereerd. Ze is nu 19 maanden en doet het fantastisch. Hopelijk verloopt de operatie goed bij jullie knulletje en kan ook hij opgroeien tot een gezond kind!

  • rossi86

    Fijn dat je zo'n fijne zwangerschap hebt gehad, dat had je verdiend na het lange wachten! En nu lekker genieten van je mannetje, dat eerste jaar dat vliegt voorbij!

  • Papaya

    Wat fijn dat het goed gaat met jullie! En natuurlijk nog gefeliciteerd met de geboorte. Kan me voorstellen dat de operatie wel wat spanning met zich meebrengt. Is er (hopelijk) maar één ingreep nodig voor hem?