Bevallingsverhaal

Maandag 14 mei was het eindelijk zo ver. Om 7 uur ging de wekker. Ik moest bellen, hoelaat ik terecht kon, maar ik mocht meteen komen. Wij aankleden, onze zoon naar het dagverblijf en daar gingen we.

Om half 10 was het dan zo ver. Ze gingen de balloncatheter inbrengen. Ze kwamen rond half 4 weer terug om te kijken of ze de vliezen konden breken en of er genoeg ontsluiting was en weeën. Ik werd aan de ctg gelegd om alles in de gaten te houden.

Ik had lichte weeën zo nu en dan en wat rugpijn, maja nog niet wetende wat me te wachten stond.

Om 4 uur kwamen ze om te kijken, maar nee er was niet voldoende ontsluiting om de vliezen te breken. Ze vroegen toen of ik pijnstilling zou willen, mocht het nodig zijn. Ik nee, ik wil alles zelf ervaren omdat de vorige een keizersnede was.

Ze gingen een nieuwe ballon inbrengen. Deze zat niet meteen goed, dus heeft ze goed lopen porren om hem goed te krijgen. Ze ging weg en ze zouden de volgende dag weer kijken hoe en wat. Maar jah zo'n tien minuten later begonnen de heftige weeën. En niet alleen in me buik, maar ook in me rug.

Ect jeetje wat doet dat pijn. Je weet gewoon niet hoe en wat. Ik gebeld om dit aan te geven. Ze kwamen kijken en er was genoeg ontsluiting om de vliezen te breken. Dit was een paar uur later, maar weet niet precies hoelaat dit was.

Maar het ging niet echt hard daarna. Ik kreeg een spuit in me bil om te kunnen slapen. En mijn man ging na huis met het idee dat het morgen ochtend weer verder zou gaan.

Maar jah deze spuit hielp echt helemaal niets. Het werd erger en erger. Oooh wat erg. Vooral me rug, ik wist me geen houding te geven. Ik heb alle posities gehad en in alle hoeken van het ziekenhuis bed gehangen. Mijn man werd gebeld rond 2/half 3 midden in de nacht. En daar was bij mij ook het moment om aan te geven en te smeken om een ruggenprik. Alsjebieft ik kon echt niet meer.

Het hartslagje van mijn dochter bleef heel stabiel en dit was niet goed, ze moest op de weeén reageren, maar deed dit niet. Ik moest hierdoor op mijn rug blijven liggen aan de ctg. Heerlijk mer rugweeën, NOT! Ze hebben ook een ijzerdingetje ingebracht in het hoofdje van mijn dochterje om het te kunnen meten en mij iets meer vrijheid te geven.

Toen mocht ik eindelijke voor de ruggenprik weg. De verdoving zat er zo in, maar de ruggenprik zelf. ik denk dat ze er 10 minuten mee bezig zijn geweest. Ik kreeg mijn rug niet bol genoeg waardoor ze de prik niet konden zetten en ik nu een verdoofd gevoel in me onderrug heb.

Toen deze eindelijk zat, werd de verpleegster die bij me was gebeld over de hartslag van me dochtertje, deze was te laag en constant te laag. Wat bleek mijn bloeddruk was zo laag geworden dat zij er ziek van werd. Ik kreeg meteen zo'n infuus zak ingespoten in een mum van tijd. Op het moment dat de ruggenprik eindelijk lukte, zou het 2 a 3 weeën duren en dan zou de pijn dalen, en jah gelukkig ik kon mezelf weer zijn en weer lachen haha.

Toen de boeddruk en hartslag weer goed waren, werd ik terug naar de verloskamer gebracht. Jah toen was het wachten. Een gyneacoloog kwam ondertussen een meter voor de weeën inbrengen, dat ze niet te heftig werden voor het litteken. Ik had toen 5 cm ontsluiting. Een aantal uur later had ik helaas nog steeds 5 cm. Ik voelde hem aankomen op dat moment. als er over 2 uur geen 2 cm bij was, dan werd het een keizersnede. 2 uur later ben ik in tranen uit gebarsten. Mijn man en ik hadden ons voorbereid dat het toch weer een keizersnede zou worden. De gynaecoloog kwam binnen en keek ook erg teleurgesteld, hij ging voelen en toen kwam het......... Ik had al 8 cm ontsluiting!!!!!!!!!!

Ooh wat was ik blij, de kleine moest nog indalen en dat waren de laatste 2 cm. Ik moest op me zij gaan liggen om dat laatste stukje weg te krijgen en te zorgen dat mijn meisje ging indalen. En jah 3 minuten later kreeg ik persweeën. Ik bellen, ik moest zo nodig naar de wc, haha jah nee dat waren dus de persweeën, haha. Ik mocht rustig mee persen om de kleine te helpen. Dit begon rond half 4.

Jeetje wat doen persweeën pijn! De weeënopwekkers stonden iniddels op stand 10. en de ruggenprik werkte niet meer voor persweeën.

Toen rond half 5 voelde ik gewoon dat het hoofdje van mijn meisje eruit kwam. Ik mocht gaan draaien en ze keken. En jah aar hoodje was in zicht en ik mocht gaan persen. Dit duurde 19 minuten. 19 minuten vol met een pijn en een branderig gevoel.

Na 19 minuten om 16.49 uur op 15-05-2012 werd one mooie prinses geboren! Ivana Siara. Wat waren wij trots.

Mijn gedachte toen? Oooh nee die placenta moet er ook nog uit. Maar na zo'n 8 keer op mijn buik drukken, floepte deze er zo uit. Wel helemaal van boven na beneden gescheurt..

Toen kwam het volgende "mevrouw, we gaan even kijken of je ingescheurd bent". Toen zij ik nog dat ze alsjeblieft moesten zeggen dat dit niet zo ws. Ik was het echt beu, iedereen die aan m zat en me opentrok en deed.

Maar jah ik was wel ingescheurt. 2 hechtingen waren maar nodig. Een bevalling van 34 uur, waarvan 24 uur weeën en anderhalf uur persweeën.

Alles vergeten voor onze mooie dochter! Wat is ze knap en lief!

Een echt wonder!!!!!