Alweer terug van het ziekenhuis

Zoo dat was voor de 2e keer terug van het ziekenhuis.

Ik had zaterdag weer klachten gekregen, erge hofdpijn en steken in mijn bovenbuik. Ook voeldeik m'n kindje erg slecht. Ik heb gebeld en kon meteen komen.

Daar aangekomen was mijn bloeddruk weer aan de hoge kant, de bovendruk rond de 150 en de onderdruk iets hoger dan 100. Ik werd meteen aan een CTG scan gelegd om te kijken hoe het met ons kindje ging. Dat ik waarschijnlijk weer moest blijven werd me al ingefluisterd door de verpleegster.

jah daar zaten we op rustig aan de scan.... toen mijn man ineens zij, wat word de hartslag van de baby ineens laag. Hoeveel dan vroeg ik. Jah 65 zij hij. Hij riep meteen de verpleegster erbij en zij zij in eerste instantie dat dat mijn hartslag was, ze pakte m'n pols en voelde, maar mijn hartslag ging een stukje sneller. Toen rende ze weg en ging de arts erbij halen, mijn man en ik schoten een beetje in paniek. Ik draaide om om de harslag te zien, maar hij ging maar niet omhoog, toen ineens jah gelukkig hij herstelde weer en ging terug rond de 140. De hartslag van de baby mag tussen de 110 en 150 varieren.

Dit was niet goed dat wisten we wel. Mijn hartslag werd ook even een beetje hoger hihi

Toen werd ik onderzocht door de gyneacloog, met het kindje ging het zichtbaar op de echo wel goed. Maar dit mocht absoluut niet gebeuren.

Ik moets natuurlijk blijven. in die dagen gebeurde er heel veel. Waarom deed z'n hartje dat? Waarom was mijn bloeddruk weer zo hoog?

2 dagen later kreeg hij weer een flauwe dip. Niet zo heftig als naar de 65, maar weer een dip.Maar dit was niet zorgwekkend. Maar wat was er aan de hand. Ik had medecijnen gekregen vor de bloeddruk, want het is niet goed voor mijn gezondheid een te hoge bloeddruk. Eergister avond had hij weer een flinke daling van zijn hartslag. Ik kreeg toen meteen een echo en daaruit bleek dat het nog steeds goed ging met de kleine. Ze proberen de dalingen te veklaringen dat ons kindje met zijn navelstreng speelt en daarom een lage hartslag krijgt. Maar zeker weten doen ze het niet. Het is goed dat de hartslag steeds uit zichzelf hertselt.

Het was (nog steeds) zo onzeker. De ene arts vertelde me dat als het nog een keer gebeurde dan zou ons kindje meteen gehaald moeten worden. Onze eigen gyneacoloog zij dat het zowiezo bij 37 weken gehaald zou worden, de volende zij dat ze het gewoon lieten zitten tot het er klaar voor is. jah wat is het nou?????????

Ondertussen voel ik mijn kindje niet meer goed, af en toe een klein plopje of een schuifje, terwijl het vrijdag (en zelfs tijdens de weeen) aanvoelde alsof hij aan het trampoline springen was. Waarom? Hoe kan dat?

Mijn buik is sinds die tijd erg gespannen.Geen harde buik, maar ook niet normaal er tussen in. Het doet erg pijn. Ook legt mijn kindje zich "schrap". hij strekt zich dan uit en dan voel ik een erge druk tegen mijn baarmodermond en blaas en tegen mijn ribben en maag. Dit doet erg pijn. Mijn hele buik voelt wel beurs aan. Waarom deze gspannen is? stress?? jah dat heb ik wel. de gyneacoloog kon het niet verklaren, ook niet waarom ik de baby niet meer goed voel.

Ook heb ik erge hoofdpijn en slaap ik erg slecht. Hoge bloeddruk----hoofdpijn en duizelig. Medicijnen tegen deze hoge bloeddruk, de bijwerkingen-----hoofdpijn en duizelig. Mijn bloeddruk is wel gedaald naar de 90, gelukkig. Vanmorgen zelfs 78 echt helemaal geweldig, de medicijnen werken, maar jah onderdrukken van iets is natuurlijk ook niet goed.

Ik mocht gelukkig weer na huis, noujah mijn opname is naar thuis verplaats. Thuismonitoring. Er komt elke dag iemand langs om een CTG scan te maken en bloeddruk te meten. Van maandag 12 uur tot dinsdag 12 uur moet ik urine sparen, zodat ze nog een keer controleren op zwangerschapsvergiftiging. Woensdag word er bloed geprikt en krijg ik de uitslag van het 24 uurs urine. En er word een afspraak gemaakt wanneer ik word ingeleid. Dat zal rond de 37 weken zijn, dus rond 9 oktober. Ik ga natuurlijk voor 10-10-2010 haha.

Oooh wat zal ik opgelucht zijn, omdan geen klachten meer te hebben en te zien dat onze kleine prul het goed maakt. Ze kunnen techniek erbij halen wat ze willen maar ik wil mijn kleine zien en dan horen dat hij gezond is. Echt ik ben gebroken ik ben op, van alle stress. Mijn man was in 5 dagen tijd 3 kilo afgevallen en sliep snachts gemiddeld 4 uur. Dit zal allemaal blijven tot de bevalling, tot het moment waar ze hoop ik zeggen dat onze scheet gezond is.

De stress voor zijn gezondheid word natuurlijk verergerd doordat het dochterje van mijn man met een hartafwijking is geboren en ons kindje een chromosoom translocatie heeft, net als papa. Papa is gezond, maar niemand kan mij 100% garanderen dat ons kindje dus ook gezond is net als papa. Nog even die slapeloze nachetn doorzetten en die dagenhoofpoijn en pijnlijke buiken en dan..... :D:D:D:D:D:D:D

(voor diegene die denken waarom 37 weken? en niet 36 weken. met een geboorte bij 36 weken hoeft het kindje niet meer de couveuse in. Maar omdat de artsen de grens aangeven bij 37 weken, dat het dan niet meer uitmaakt of het kindje in je buik zit of buiten je buik is, hebben zij liever dat het blijft zitten tot dan. Dus zolang z'n hartje zich weer corrigeert en alle doorbloedingen goed zijn, en mijn bloeddruk met medecijnen onder de 100 blijft blijft het tot 37 weken zitten)