Terug uit het ziekenhuis na 2 nachten

Zo dat was weer een avontuur.

Ik stond woensdag ochtend op en ging lekker douchen. Tijdens het douchen kreeg ik ineens erge krampen in m'n onderbuik.

Ik had even mijn man geroepen of hij mij kon helpen. (onze douche is in bad) Ik kon van de pijn mijn linkse been amper optillen. Mmmm... Ik dacht ik zal wel te lang gestaan hebben.

Beneden aangekomen ben ik op m'n gemak op de bank gaan zitten. De pijn zakte weg, maar toen ineens kreeg ik een harde buik met een soort mestruatie achtige kramp. Deze ging weer weg en kwam even daarna weer terug. Hij kwam weer terug en ging weer weg, en zo ging het even door.

Zou het dan ineens begonnen zijn??? Met 34 weken en 4 dagen?

Ik snel op internet opzoeken hoelang weeen aanhouden en wanneer ik het serieus moet nemen.

Om de 3 a 4 minuten en dan moets een kramp minstens een minuut aanhouden. En dat deed het ook. aarjah kon het dan echt zo zijn? Ik meteen een vriendin van me gebeld, zij is een maand geleden bevallen, gevraagt wat zij zou doen. Jah zegt ze het ziekenhuis bellen.

Ik het ziekenhuis bellen en gevraagd wat te doen, zij adviseerde me op me gemak alles te pakken en naar het ziekenhuis te komen.

Mijn man was gelukkig thuis en m'n koffer met spullen had ik al klaar staan. Dus wij naar het ziekenhuis. Daar aangekomen werd er een CTG scan gemaakt. Ons kindje maakte het prima, maar de regelmatige pijnlijke harde buiken waren ook een feit.

Daarna werd ik door een gyneacoloog onderzocht, mijn baarmoedehals bleek bijna verdwenen te zijn en er was een klein vingertopje ontsluiting te voelen. een halve centimeter ongeveer.

Alles wees erop dat het ingang was gezet. Ik werd naar de veroskunde afdeling gebracht. Daar heb ik nog een keer ruim 3 uur aan een CTG scan gelegen. het werd niet minder. Toen heeft de gyneacoloog weer getoucheerd, en het was iets meer geworden de ontsluiting en de baarmoederhals was volledig verdwenen, maar hij kon het hoofdje nog niet voelen ;)

Maargoed ik werd naar de zwangeren afdeling gebracht daar moest ik zowiezo een nacht blijven, omdat de weeen niet ophielden. Ben toen weer getoucheerd en de ontsluiting was hetzelfde gebleven. Heb toen een spuit in mijn bovenbeen gehad om te kunnen slapen.

De volgende ochtend leek alles gezakt te zijn, maar voordat ik het wist geing alles weer gewoon verder, de weeen bleven weer doorkomen.

Maar de ontsluiting bleef hetzelfde. Maar nu kreeg ik er een bloeddruk bij van 140 boven en 100 onder. Als deze boven de 100 zou gaan dan zou ik pilletjes krijgen om hem lager te krijgen, als deze boven de 110 zou gaan dan zou ik een infuus krijgen. Mocht dit alles niet helpen dan zou ik ingelijd worden, want dan werd het gevaarlijk voor mijzelf.

Gelukkig was gister ochtend mijn bloeddruk gedaad naar 125 boven 90 onder. En ik mocht zelf kiezen of ik naar huis wilde, tenminste of ik mijn opname naar huis wilde verplaatsen. Ik zou dan elke dag controle krijgen en volledige bedrust krijgen.

Dat wilde ik graag, ik voelde me daar erg eenzaam en miste mijn man en zelfs m'n hond.

Gisteravond heeft  mijn man me opgehaald en heb ik lekker thuis kunnen slapen. vanmorgen is er iemand langs geweest, en met ons scheetje gaat het nog steeds goed. Heb alleen steeds hoofdpijn en voel me vaak beroerd, maar dit heeft te maken met de hoge bloeddruk.

Die was nog steeds 125 boven en 90 onder. Morgen komen ze weer controleren. En als ik ook maar ergens klachten bij heb, moet ik meteen bellen.

De bevalling is opgang gezet, maar wanneer zet het door. Dat is de vraag, en dat kna vandaag of morgen, maar ook over een week.

Ooh wat spannend allemaal zeg. Het geeft wel wat stress mee. Maar het gaat goed, maak me alleen beetje zorgen om die bloeddruk.

Zo en heel verhaal. Ik moets het even kwijt. Ik ben blij dat ik nu lekker thuis ben en ben benieuwd waneer onze kleine schat gaat komen.

Het begin is er, maar wanneer word het afgemaakt?