23 weken zwanger en ziek thuis

Ik dacht laat ik ook maar eens iets schrijven, aangezien ik het altijd interesant vind om het van andere mensen te lezen.

Ik ben alleen ziek thuis. :( Ik ben afgelopen maandag onweil geworden op m'n werk. Ik stond stil en ineens zwart voor mijn ogen. Onwijs veel zweten en misselijk als een otter. Ik was ontsettend duizelig en zag alles dubbel.

Het erge was dat het gevoel gewoon niet over ging. Er werden allemaal mensen bijgehaadl, ik hou helemaal niet van die aandacht en was heel blij dat de winkel nog niet open was en er geen klanten waren. Naar jah ik denk een half uur drie kwartier is er iemand van de ambulance bij geroepen/gebeld. Ik was met een rolstoel naar de ehbo ruimte gereden en daar wachte ik op de meneer van de ambulance.

De man was erg aardig en stelde me erg gerust. Hij nam mijn bloeddruk op en teste mijn suiker. dat alles was goed alleen was mijn zuurstofgehalte te hoog. M'n kindje was gelukkig erg aan het rond zwemmen, dus dat met hem alles in orde was dat wist ik wel. Heb het wel nagevraagt, maar het hoge zuurstofgehalte zou hij alleen maar als positief ervaren, dus gelukkig.

Naar een beetje tot rust zijn gekomen, de man van de ambulance had iedereen even weggestuurd, dan voelde ik me meer op me gemak. Wat ik al zij is sta niet graag in de aandacht en al helemaal niet met zoiets. Maar hij bracht me toen even naar buiten, het was maandag erg bewolkt en daar was ik erg blij mee.

Hij constateerde dat mijn lichaam het allemaal even niet aan kon, het was erg warm geweest het hele weekend, en op m'n werk is het erg benauwd en warm. Ik werk in een hele grote blauwe doos met een heeeeeeeeeel groot plat dak. Het was gewoon te warm voor me en ik had het te benauwd! En dan ben ik ook nog eens zwanger wat heel veel energie vergt. Ik denk veel meer dan wij allemaal denken. Maar dit uitte zich dus in een soort hyperventilatie. Dat verklaarde alle symptonen. hoofdpijn, benauwd, moeite met ademen, duizelig enz..

Daarna hebben ze mij naar huis gebracht en heb ik mijn man gebeld, die binnen 5 minuten bezweet van het fietsen thuis kwam. Hij was erg geschrokken. Ik zelf ook natuurlijk. mijn man heeft die hele maandag en dinsdag heel goed voor me gezorgt. Ik mocht ook niet alleen blijven van de dokter en niet van de man van de ambulance. Hij had mijn huisarts gebeld om hem op de hoogte te brengen van mijn situatie.

Gister heb ik bloed laten prikken, maar gelukkig was alles goed! Allen waren de onstekingswaarden hoger dan dat ze hoorde te zijn. Er zit dus ergens een ontsteking in mijn lichaam. Dit kan een verkoudheid zijn, buikgriep, ik heb geen idee. Ik voel me nog steed serg slap en heel benauwd. Soms moet ik flink hoesten, dus ik denk dat het een verkoudheid is die van binnen zit. Dat gaat vanzelf over!

Morgen heb ik weer een controle bij de gyneacoloog. Bij haar zal ik alles vertellen en als het goed gaat met de baby dan vind ik t allemaal prima. Ik ben een harde en ga weer door morgen. Ze zijn op mijn werk alleen erg geschrokken (zij hebben natuurlijk gezien hoe ik eruit zag, ik niet) dus ik moet rustig aan doen! Van de dokter ook. Als de klachten niet weg gaan dan moet ik dit verder laten onderzoeken. Zolang het met mijn kindje maar goed gaat!!! Daar heb ik 21 weken op moeten wachten voordat ik echt wist dat we een gezond kindje zouden krijgen. Dat wil ik ook houden.

Nou een heel verhaal. hehe..

Ik ga morgen na de gyneacoloog weer beginnen met werken! Ik heb het zo naar m'n zin om m'n werk, dat dat goede afleiding is!