Op naar ronde 9

Vanochtend ben ik helaas ongesteld geworden, dat had ik gister al verwacht na de temperatuursdip.

Ik heb gister nogal een emotioneel gesprek met lief gehad over het zwanger worden. Vriend is 12 jaar ouder dan mij.

In april vorig jaar is de implanon verwijderd.

Hij trekt het zich zo erg aan dat het nog niet gelukt is, en geeft aan dat hij ontzettend bang is dat het aan hem ligt. Ik heb tegen hem gezegd dat we pas in ronde 8 zitten en pas naar 9 toe gaan.

In oktober hebben we helaas een miskraam gehad met 5 weken.

Februari en maart waren 2 hele heftige en emotionele maanden, dus dat werkt ook niet mee.
En ook dat het heel normaal is dat het niet zo 123 lukt.

Ik zei ook dat als hij er zo mee zit, we best een afspraak bij de huisarts kunnen maken, maar dat we toch even zullen moeten wachten tot het hele corona gebeuren voorbij is.

Natuurlijk hou ik me er ook mee bezig, en zijn de wachtdagen altijd een hel, en het moment dat ik ongesteld word altijd een teleurstelling, maar ik kan het voor mezelf nog relativeren.

Wat moet ik hiermee? Zijn er meer partners die er zo erg mee bezig zijn? En hoe gaan jullie hier mee om?