Waarom ik niet

Ik moet even iets kwijt, heb gewoon een rot gevoel. Kreeg vandaag een kaartje door de deur dat mijn schonzusje en zwager hun 4e kindje verwachten. Stiekem komt er een steek van jaloezie door me heen. Maar ook verdriet. Ik wil al heel lang een 4de kindje, maar door problemen met onze oudste dochter hebben we bewust gekozen om te wachten. Toen onze jongste 4 was wilde ik het echt heel graag, alleen vond mijn man het toen nog te vroef, ivm met onze dochter. Daarna kreeg ik problemen met mijn schildklier, waardoor ik een jodium behandeling moest en ik verplicht een half jaar lang niet zwanger mocht worden. Daarna dacht ik nou nu kan het maar mijn man vond dat we toch nog moesten wachten. Helaas kregen we toen te horen dat mijn man zijn baan zou kwijt raken. Gelukkig had hij per direct een andere baan, maar vond hij het niet rendabel om toch al te beginnen met zwanger worden. In decemberheb ik hem voor het blok gezet. Of  je wilt nog wel een kind en anders ga ik alles verkopen. Toen stemde hij wel in. Nu lijkt ineens iedereen die dicht bij staat zwanger te zijn. En ik heb heel sterk het gevoel dat het ons nu niet gaat lukken. (dit omdat ik bang ben dat hij zijn zaad verschoten heeft). Er is namelijk een periode geweest dat ons sex leven niet zo heel goed was.Ik weet dat hij toen zeer vaak naar porno heeft zitten kijken ( en je weet wat er dan verder gebeurt). Het zit me best een beetje in de weg en heb de neiging om steeds te gaan zitten janken. Ik wil het al lang zo graag en voor mijn gevoel heeft mijn man zin twijfels eraan. Ik benook bang als het niet gaat lukken dat hij dan geen ziekenhuis "gedoe" wil. Maar goed dat is nog van latere zorg.

Nou dit is wat ik even kwijt wil, ik hoop dat ik het nu een beetje kan laten rusten en nog meer hoop ik dat ik in april jullie toch kan verblijden met het nieuws dat ik toch (ook) zwanger ben.

Liefs....