De dag van de Hysteroscopie!

Ik weet niet zo goed hoe ik deze blog moet beginnen.

Het was een nare dag.
De operatie zag ik niet zo tegen op. Maar meer tegen wat ze zouden aantreffen. En het infuus prikken.

Ik kon me om half 11 melden en mocht al om half twaalf richting ok. Lekker vlot!
Het infuus zat er zo in: echt super! Boven verwachting. De Gynaecoloog kwam nog even aan het bed en zei dat ze na de operatie niet op de afdeling zou komen en ik bij goed voelen meteen naar huis kon...Prima!
Met een vrij rustig gevoel ging ik dan onder narcose. Maar hoorde op de achtergrond dat ze weer gingen curitteren wanneer nodig (niet besproken, maar wel logisch)En zo kwam ik er ook weer uit, totdat...

Er wisseling van de wacht van de zusters was en ik kreeg een kenau genaamd Barbara aan mijn bed. Omdat ze er blind ingingen wilde ik weten of ze alleen gekeken had of ook weer gecuritteerd. Na meermaals aan de zuster vragen had ik hier nog geen antwoord op. Wel kreeg ik propofol toegediend om 'rustig' te worden.??? Dat was ik toch al..???.NA een uurtje wilde de zuster mij terug brengen naar de afdeling..En nog steeds wist ik niet wat ze nu met me gedaan hadden. Om kracht bij mijn vraag te zetten zei ik op rustige toon tegen haar: IK WIL ANTWOORD OP MIJN VRAAG ANDERS GA IK NIET WEG. Voor haar ging ik over haar grenzen en ze zei dat de wereld niet alleen om mij draaide en zij zich niet alles hoefde te laten welgevallen en liep boos weg. Toen zij terug kwam vroeg ik of ik onfatsoenlijk tegen haar was geweest. Haar antwoord was NEE. Dus ik zei; u bent nu boos omdat ik duidelijk maak dat ik echt antwoord wil. Ik kreeg retour: pas op wat je zegt  mevrouw; je hoeft niet op alle slakken zout te leggen...NU was ik niet rustig meer, maar NU boos en overstuur. Ik voelde me compleet onbegrepen en niet serieus genomen.
Dit zorgde voor comotie op de uitslaapkamer en Barbara begon aan schadebeperking - haar opvatting hierover: Alles zit je zo hoog en als je zo onrustig en gestresst een operatie in gaat moet je van tevoren iets rustgevends vragen. Anders kom je helemaal wild uit een narcose. Ik moest dit bij de gynaecoloog aangeven dat een ingreep voor iemand zoals ik (wat houd dat in) heel stresvol is. Maar ze begreep gezien mijn historie dat je dan  respectloos kon reageren................

(de gynaecoloog heeft mij uiteindelijk vriendelijk en netjes te woord gestaan. Ze heeft gekeken en wat weggehaald ter onderzoek)

Nu thuis ben ik onthutst en gekwetst/gekrengt. Ik werd gedrogeerd met propofol omdat ik erop stond dat ik antwoord kreeg. Niet omdat ik doordraaide, agressief of asociaal was. Omdat ik lastig was...

Volgende week donderdag moet ik terug. Hier is het laatste woord nog niet over gesproken