Ik ben verdrietig

Ik ben verdrietig.
Het is alweer 8 dagen geleden dat ik mijn kindje ben verloren. Ik merk dat ik dingen sneller wil dan dat mijn lichaam dat doet. Ik was eergisteren eindelijk gestopt met bloeden, ontzettend blij, maar vandaag alweer meer bruinverlies. Ik wil dat mijn lichaam weer klaar is voor een zwangerschap. 

Eergisteren een zwangerschapstest gedaan en er kwam maar een licht streepje tevoorschijn, iets lichter streepje dan dat ik kreeg 1 dag voor NOD. Dus dat geeft mij hoop, omdat het HCG bijna mijn lichaam uit zal zijn. Dit zodat mijn lichaam weer sneller een eitje zal laten rijpen. 

Desondanks ben ik nog steeds erg verdrietig. Ik mis mijn kindje, ik mis het zwanger zijn, ik mis de toekomst die we zouden hebben. Bij ieder pijntje in mijn buik was eerst het teken van leven, nu is het een teken van leegte. Bij ieder geurtje denk ik oja ik ruik sterker omdat ik zwanger ben, onee, dat ben ik niet meer. Deze gedachten spoken door mijn hoofd de afgelopen 8 dagen. Ik word er moe van.

Gisteren ben ik weer begonnen met werken, dit omdat ik toch afleiding zoek, maar het viel me zwaar. Gisteren heb ik veel moeten huilen tijdens het werk, want de laatste keer dat ik op het werk was, was ik blij en vertelde dat ik zwanger was. Gelukkig was het maar een halve dag, maar het koste mij heel veel energie. Ik had nog wel eens op het werk mijn hand op mijn buik en werd ik verliefd op mijn kleintje. Maar dat kan ik niet meer doen. Ik bekeek mijn buikje wel eens in de spiegel, maar nu liever niet meer, want nu is het omdat ik toch iets aangekomen ben.

Gewoon een paar gedachtes die ik heb. Omdat ik mijn kindje verloren ben. Ik kan niet stoppen met nadenken over ons volgende kindje. Ik wil weer graag zwanger zijn. Maar die gedachten maken me verdrietig en laten mij leeg voelen.

Zoals ik al zei, mijn geest wil sneller iets dan dat mijn lichaam doet, en dat is frustrerend. Ik wil dat mijn lichaam er klaar voor is, maar ik kan niet meer doen dan geduld hebben. 

1866 x gelezen, 12

In Overig

reacties (0)


  • tweede83

    ik begrijp heel goed je gevoel. Je hebt wel geluk dat je hcg al afneemt en dan zal je grote kans hebben dat je miskraam word gezien als menstruatie. Dat is bij mij toen wel gebeurt en was binnen 7 weken opnieuw zwanger, van een tweeling. Ook dit ging niet helemaal goed, ben 1 kindje hiervan ook verloren met 8-9 weken.. Nu heb ik een gezonde dochter van 3 maanden oud. Heel mooi en ben dankbaar, maar toch heb ik ondanks alles de miskraam en alles erom heen en erna, nog niet helemaal een plekje gegeven.. Het is wel beter geworden. Maar mis gewoon soms nog een ander kindje die ik niet heb mogen hebben. Misschien blijft dat gemis ook altijd wel, wie zal het zeggen. Ik wens je heel veel sterkte en vooral een dikke knuffel. Doe gewoon wat goed voelt voor jou. Ik hoop dat je weer zwanger mag worden en dat het dan allemaal goed mag gaan!

  • bibi70

    Sterkte en volg je

  • .Familyof4.

    Is het misschien niet verstandiger om de miskraam eerst een plekje te geven voordat je weer aan een nieuwe zwangerschap begint?

    Sterkte.

  • Bby4

    Ook ik weet hoe het voelt en wilde niets liever dan meteen weer zwanger worden. Helaas had het bij mij nog een vervelende nasleep met een mislukte curretage. Hierdoor heeft het allemaal nog langer geduurd, precies een jaar later ben ik weer in verwachting. En deze gaat goed, angst blijft wel.. Dat gevoel van meteen weer zwanger worden is heel herkenbaar, ga er gewoon voor!

  • Trotse-Ouders-Van-4-Wonders

    Vreselijk om je verhaal te lezen het is zoiets naars en verdrietigs! 3 jaar geleden voelde me ik ook precies zo toen ik een mk had gehad precies als hoe jij het beschrijft! Geef het de tijd om het een plekje te geven het is niet niks.. elk jaar sta ik er nog steeds bij stil de dag van de positieve test, de dag dat het mis ging, en de maand waarin ik uitgerekend zou zijn.. Veel sterkte ❤