Teleurgesteld

Meiden bedankt voor jullie reacties. Toen ik de blog geplaatst had dacht ik meteen o jeetje had ik dat wel moeten doen, helaas ben ik de emoties niet meer de baas.
Het gaat niet zo goed op het moment.
Ik zal vanavond een langere blog schrijven

Heel goed dat je dit schrijft.
Voor jou staat het leven stil en het leven van de rest gaat gewoon door.
Ik heb je niet geschreven maar zeker veel aan jullie gedacht.
Ik vind het heel moeilijk omdat ik je niet persoonlijk ken te achterhalen of je er wel op zit te wachten.
Ik weet dus zeker dat het niet te maken heeft met geen interesse meid.
Ik heb zelf altijd het idee dat ik even afstand moet houden dan dus ik vind het dan ook heel erg goed dat je nu zegt dit aangeeft.

Misschien kun je je aanmelden bij http://www.lieve-engeltjes.nl/. Daar zitten mensen die je gevoelens delen en begrijpen, je kunt daar dag en nacht steun en begrip vinden. Lotgenoten die weinig woorden nodig hebben om te begrijpen hoe jij je voelt.

Zo herkenbaar wat je schrijft. Mensen zijn bang om te vragen, vaak ook bang om je daarmee pijn te doen. Maar het het doet veel meer pijn als mensen je ontwijken en doen of er niets gebeurd is. Levi* is jouw prachtige kindje en die mag nooit vergeten worden. Ook jullie als ouders mogen niet vergeten worden. Lieve meid ik begrijp je zo goed, ik voel de diepe diepe pijn en het verdriet waar je door heen gaat. De donkere tunnel zonder einde waar je inzit.De radeloosheid die je kan overvallen. De wereld draait gewoon maar door terwijl jouw wereld al 15 weken stilstaat. Ik wens je uit het diepst van mijn hart heel veel kracht en sterkte om te leren omgaan met het verlies van Levi*

Lieve meiden,

Al weet je helemaal niet wat je zeggen moet dat maakt niets uit als je maar iets laat horen. Desnoods schrijf je gewoon dat je niet weet wat je moet zeggen. De pijn is ondragelijk als dit je overkomt. En niemand wil daar aan denken maar het kan iedereen overkomen.

Je hebt absoluut gelijk! Het is natuurlijk ook vreemd dat ons leven verder gaat terwijl jouw leven voor altijd even stil heeft gestaan. Ik kan me niet voorstellen hoe verschrikkelijk het moet zijn wat jullie hebben meegemaakt... Heel veel sterkte nog steeds gewenst!

Ik lees je blog, heb ook de blog over Levi* gelezen en eerder zelfs gereageerd geloof ik. Daarna niet meer op je profiel geweest, zit ook niet in je vriendenlijst dus dan is volgen ook anders. Hoe dan ook; goed dat je je gevoel uitspreekt! Je mag teleurgesteld zijn.
Ik weet niet hoe het is om een kind te verliezen, lijkt me een nachtmerrie... Heb wel mijn vader verloren na een slepend ziekbed en heb toen ook teleurstelling ervaren naast mooie onverwachte momenten. Mijn schoonzusje informeerde nooit bij me, ondanks dat ik het 2 x duidelijk heb aangegeven. Later is dit gelukkig uitgepraat maar het deed pijn. Ze bleek bang te zijn om er naar te vragen. Blijkbaar komt dat vaker voor. Een andere vriendin heeft na de crematie nooit meer naar mijn vader of mijn gevoel gevraagd; haar wereld draaide door...
Wat ik ermee wil zeggen is dat jouw verwachting anders kan zijn en dan ben je teleurgesteld.

In elk geval hoop ik dat je ook kunt terugvallen op een partner, familie, vrienden of lotgenoten om zo je verdriet een plek te geven. Het is nog heel vers... Heb je professionele begeleiding gekregen vanuit het ziekenhuis? Zo fijn om je hart te luchten, te huilen, lachen, schelden, wat jij wil! Geef jezelf tijd... Zo lang je nodig hebt. En geniet ook van je andere zoon... Meid, alle kracht en liefde gewenst voor jou en je mannen!

Ook al heb ik je nooit gezien, maar denk wel aan je. Ik ben vaak op je profiel geweest om te vragen hoe het met je gaat en elke keer haalde ik het weg, omdat ik niet zeker wist of je dat fijn zou vinden. Ik hoop dat er een oorzaak gevonden is. Mijn excuses als je dit anders hebt ervaren... Liefs...

Ik kom via blogs op je blog en heb even gelezen..
Kippenvel over mijn hele lijf... wat verschrikkelijk.
9nmaanden gedragen n dan niet mogen genieten...
Ik wens jullie veel kracht en sterkte.

Ik ben ook schuldig aan 'te weinig vragen'. Sorry meid, maar 'k lees je blogs altijd met een traan in de ogen. Ook al reageer ik niet altijd, ik denk wel aan je. Sterkte!

Ik snap dat je teleurgesteld bent :( Ik heb ook maar weinig gevraagd, het is alleen altijd zo moeilijk in zo'n situatie om de juiste woorden te vinden. Misschien wil je gewoon rust en niet steeds moeten antwoorden hoe je je voelt of misschien juist wel, dat blijft altijd lastig Bij deze dan ook mijn excuses