Vroege miskraam...

Een wens,,
Een verlangen,,
Ons rede van bestaan,,
Als ik geen doel meer zag in het leven,
dacht ik aan onze grootste wens..
Jaren geleden gaf je ons de kracht om door te gaan..
Door te gaan voor jou..

Alsof ik je zie maar niet bij je kan komen.
Je geur ruik ik zo nu en dan, je leeft al zo lang in mijn hoofd.
Soms lijkt het alsof je bij mij bent maar ik je niet vastpakken kan.
Mijn lieve manneke, een vader zonder kind.
Ik een moeder, een moeder zonder kind.
Ouders van een wens.

Bang, een gruwelijke angst dat je er nooit mag komen.
Een verlangen en een gemis, elke dag steeds een beetje meer..
Zonder jou ben ik niets, helemaal niemand.
Steeds een beetje meer ben ik banger en banger, steeds banger en banger..

Je papa voelt zich schuldig.
Zijn genen zijn zwak.
Je mama voelt zich schuldig..
Mn baarmoeder stootte je af.

Een droom, zn grote droom.
Zo veel meer bewuster dan zo veel ouders met wel een kind.
Zo veel meer welkom, zo veel meer gewenst.
Je betekent zo veel. 

Anderhalve dag..
Een positieve test, geen bloed.
Trots zo trots, zo intens gelukkig.
Niemand gelukkiger dan wij.
Geen zwangere buik mooier dan de buik waarin jij zat. 

Een week geleden zo gelukkig.
Niemand gelukkiger dan wij.
Zo kort mochten we jou dragen.
Misschien wel jullie allebei..

Het leven zag er zo anders uit.
Moederdag reclames, kinderen, gezinnetjes.
Ineens een geweldige confrontatie inplaats van een heftige steek.
Even weer durven dromen even op die roze wolk.

Anderhalve dag later bloed..
Een litteken voor altijd..
Een wens een verlangen..
Het gemis dat nooit meer slijt.

Je was zo kort in ons leven...
Maar je hebt ons de mooiste dag gegeven.
Een teken dat innestelen kan..
Eindelijk dat tweede streepje na 10 jaar.
Je hebt een steen verlegd in je leven.