Schoonloeder...
Niet dat ze me hiemeur verpest, dat gaat dr zeker nie lukken!!! Net belde ze toevallig. Blijkt maar weer is dat ze in deze poging helemaal niet heeft mee geleefd. Mijn man lief bekijkt het aardig nuchter maar voor mij is het weer een teleurstelling. Sinds we haar uitgelegd hebben over de mmm lijkt ze het maar nie te begrijpen. Ze zegt dingen als: Als het niet lukt lekker verder gaan saampjes, goed rusten, als ik sjaggie ben door de hormonen moet ik maar gaan lopen en lief blijven doen naar haar zoon ect ect. Nou is mijn schoonfamilie tja hoe zeg je dat netjes?? Niet zo sociaal sterk zeg maar.. Tijdens de vorige poging kregen we terwijl we met haar liepen op de hei te horen wanneer de punctie was. Ik was super blij, ben echt een geboels mens dus k val nogal op in de familie. We hebben totaal andere auders en zijn totaal verschillend opgevoed afijn ik dwaal af. Toen ik toen dus enthousiast was zag ik een beetje afkeer in de ogen van mn schoonmoeder. Net alsof ze stond te kijken naar iemand die niet normaal is. (In hun ogen ben ik da nie iedereen die anders is is gek). Afijn jammer maar ik kon het op dat moment hebben. Toen we met de auto vertrokken naar mn schoonmoeders huis vertelde ze even tussen neus en lippen door dat degene zwanger is die ons heel veel pijn heeft gedaan. BAM!! Ze heeft inmiddele ook gewoon met degene contact want immers steekt zij altijd met gemak dr kop in het zand en is er niets aan de hand. Nou kan ik haar nie veranderen. Al zou ik er moeite voor doen. Dus ik moet zelf veranderen. Het gene bij dr zoeken wat ze wel kan bieden. Ze kan best gezellig zijn en ik kan soms ondanks alles best wel goed met dr praten. Maar goed het doet mij dus weer pijn dat ze weer is niet heeft stil gestaan bij ons traject. Helaas afgelopen kerst ook nie wat voor mij afgelopen jaar dubben zo moeilijk was, kut dagen! Nou zou ze zaterdag komen maar zaterdag krijgen wij te horen wanneer we de punctie hebben. Die dag wil ik dus niet in het teken hebben van mensen waar zij mee om gaat. Straks hoor ik dat degene weer zwanger is of hoor ik iets over dat kindje en dat wil ik noet. Ik wil afstand houden van die mensen en natuurlijk kan ik mensen nie verbieden om met hun om te gaan maar daardoor creër ik wel n bepaalde afstand, ik moet immers ook water bij de wijn doen. Nou wilde ze dat we zondag kwamen op de koffie.. Maar zondag is hopelijk de laatste dag van geen ouders zijn. Maandag de punctie en dus de bevruchting. Ik wil eigenlijk zondag ff samen zijn en niet bang hoeven zijn voor bepaalde opmerkingen enz. Ik merk dat ook de hormonen veel doen met mij op emotioneel vlak en wil niet het gevoel hebben dat ik op mijn tenen moet lopen ofzo. Pffff ik weet nie wat ik moet doen. Wil voor manlief het ook nie moeilijk maken. Wat moet ik toch doen??
reacties (0)