De afgelopen maand..
Heb ik gehoopt en gebeden..
Voelde ik mij blij, kut maar ook tevreden.
Vreef ik over mijn buik als een vrouw die hoog zwanger was..
Keek ik in de wc pot na elke plas..
Gevreest dat je hardje nooit zo kloppen gaan..
Dat je nooit zou gaan bestaan..
Ik voelde mij zo schuldig, ik geloofde niet in jou..
Elke avond toonde ik berouw.
Helaas heb je los gelaten..
Het had niet zo mogen zijn..
Maar oh wat ben je bijzonder al was je nog zo klein.
Elke dag kijk ik naar je foto..
Ons eerste kindje niet eens een vlindertje maar wel een rupsje..
Oh schatje toch oh zo klein..
Je bent niet alleen bijzonder..
Maar ook het aller grootste wonder!!
Je fototje staat hier op de vensterbank hij is wit..
Iedereen ziet dat er bijzonder fototje in zit.
We zijn niet alleen jou verloren maar ook een kans..
Maar toch gaf je ons heel veel glans..
We hebben hoop op een brusje voor jou..
En hopelijk komt je brusje gouw.
Een brusje maar dan in onze armen..
Die wij met heel veel liefde mogen verwarmen.
Je brusje zal jou fototje zien en het gedichtje leren lezen.
Hopelijk hoeven we in onze nieuwe poging niets te vrezen..
reacties (0)