Verjaardag schoonmoeder, naar een kindvriendelijk restaurant (GRRRRR)..

Steeds als de telefoon gaat kijk ik als eerst naar het scherm..
Als ik zie dat het mijn schoonmoeder is neem ik expres niet op.
Ik heb even geen zin in misschien wel goed bedoelde adviezen.
Het bagatelliserende gedoe enz.

Volgend weekend is ze jarig.
Alleen mijn schoonzus en zwager komen met de kids en wij.
Nou zitten mijn schoonzus en zwager allebei thuis, schoonzus eigenlijk al laren.
Ze is echt zn typies huisvrouwtje dat altijd loopt te zeuren en niets anders te melden heeft dan het leven MET kinderen.

Nou heeft mijn schoonmoeder een idee, we gaan uiteten.
Uiteraard een restaurant met speelgelegenheden voor de kids.
Sorry maar dat is iets wat ik nou het liefste wil ontlopen.
Zag er al voldoende tegen op nu dit er ook nog is bij..
En maar proberen om de happy familie uit te hangen!!



Wij hebben ook een sportwagen.
Man lief wilt daar graag mee rijden tis een nieuwe auto en ik begrijp het ook wel van zijn kant.
Ergens hoopt hij dat zijn neefjes en nichtje naar en van het restaurant mee willen rijden. 
Mijn schoonzus is zn type die ziet niet in dat hij juist graag afentoe ze hier heeft te logeren.
Ze criërd ook een afstand, allemaal nog al naar..
Maar nu ik die afstand zo nodig heb ben ik bang dat ik straks alleen maar bedolven ben in kinderpraat..
En is het geen kinderpraat dan is het wel praat over de kinderen..

Normaal kon ik er heel goed tegen maar de familie is zo enorm kil al helemaal over dit soort dingen.
Het liefste ga ik gewoon niet mee ik kan het denk ik gewoon niet.
Ik wil even nu na al die jaren ff geen burgelijk gedoe..
Het is een leven wat ons lijkt wel nie gegunt is en dan wil ik het ook ff nie op zoeken.
Ik kan in deze fase ff het niet hebben en het doet mij pijn dat er wel weer rekening gehouden wordt met een gezin met kinderen..
Niet het 'gezin' met de pijn..

We vallen er weer buiten..
Vooral ik heb dat gevoel..

507 x gelezen, 0

In Overig

reacties (0)


  • Misty

    natuurlijk blijft het pijnlijk om anderen wel gelukkig te zien met hun kroost, maar hoe moeilijk en hard het ook is, helaas blijf je dit overal tegen komen.. de enige oplossing zou dan zijn helemaal thuis blijven en dan raak je helemaal in een isolement. ben bang dat dit de harde lessen in het leven zijn waar jemee moet dealen. zelf heb ik er meestal geen moeite mee. vind het heerlijk om naar die lieve snoetjes te kijken en ik zie het zo positief mogelijk! ik heb namelijk ook vrienden waarbij het zwanger raken ook niet vanzelf ging en die nu een prachtig kindje hebben. heerlijk om naar dat kleine wonder te kijken en te zien hoe gelukkig ze zijn! ook wij krijgen ook echt ooit dit moment alleen je hebt geduld nodig. en jezelf gaan afsluiten van alles wat met kinderen te maken heeft is geen oplossing. praat er ook met je man over en anders ook met je schoonfamilie. zij proberen vast alleen te doen wat ze anders ook doen en maar weining mensen weten welke druk/last wij moeten dragen. sterkte!

  • djlbj

    Bedankt voor jullie reacties. Het lukt mij ook wel aardig hoor om van kinderen te genieten en ik vind het ook totaal niet erg dat de kids wat te doen hebben maar het is meer de rest van de klanten, vaak zit er aan iedere tafel een gezinnetje.. En het klopt ik neem ook die afstand en dat doe ik bewust. Het gevoel dat ik daardoor er buiten val heb ik niet tis mer dat er met ons geen rekening wordt gehouden. Daarbij zie ik er tegen op om vooral mijn schoonzus te zien. Daar is alleen maar een conversatie mee te beginnen over zwemdiploma's, de drukte van en gezin ect ect. Vrienden van ons vierde bv vorig weekend de verjaardag van hun dochtertje. Zij werd 6 en oh wat kan ik van haar toch genieten, ze is echt als een nichtje van ons. Maar haar ouders en de mensen die er ook komen praten ook over het leven buiten het gezin. En ze leven enorm met ons mee het mag en kan gewoon ook gaan over die rot MMM. Gelukkig kunnen man lief en ik wel heel goed praten maar hem lukt het om er anders naar te kijken. Mij lukt dat gewoon niet zo goed. Ik ben nog al een gevoels mens. Misschien komt het ook doordat er zo veel in de familie is gebeurd. Door wat er in de familie is gebeurd hebben wij de MMM uit gesteld. En van af het begin gingen hun er nog al lomp me om. Toen kon ik het hendelen, had andere dingen aan mijn hoofd. Het lijkt wel alsof het kwetsende nu terug komt alsof ik mij er toen voor heb afgesloten en alsof het nu alsnog binnen komt.

  • jessje

    Feestjes etc met kinderen blijven moeilijk, maar je kunt er eigenlijk niet omheen. De ene keer zie ik er meer tegen op dan de andere keer. Maar ik probeer ook juist van de kinderen te genieten, ook al zijn ze niet van ons. Ik hou van kinderen en ik vind het leuk om met ze bezig te zijn, en het geeft me ook een goed gevoel dat dat me goed afgaat

    Ik heb hoop dat onze tijd nog komt, ook al wachten we daar nu al 3, 5 jaar op.... Jullie tijd komt ook, op naar poging 2, blijf positief!

  • mamavan-job-en-thijs

    Heel eerlijk gezegt vind ik het zinnetje van ik voel me erbuiten onzin...je houd ze extra op afstand dan moet je niet zeuren dat je je buitengesloten voelt! Snap dat t heel moeilijk is maar geef dat eerlijk aan...nu weten ze misschien niet dat jij t zo moeilijk vind!