Het ouders kinderen allergie..

Wij konden in het verleden even niet verder met onze kinder wens..


Opzich had ik er vrede mee maar we hebben ook onnodig meer pijn gehad..


Nu we in de MMM zitten kan ik er wat beter tegen al is de allergie terug gekomen na de mislukte ICSI poging..
 


Ja de allergie echt een jaloers gevoel heb ik niet maar ik kan er soms maar moeilijk tegen om gelukkige gezinnetjes te zien..


Niet alleen dat ook van die onderonsjes die moeders hebben over onderwerpen waarvan ze denken dat ik daar nie over mee kan praten.


Het gevoel alsof je er nie bij hoort.


Tja er is ook een heel groot contrast met het leven zoals we hem hadden willen leven.


We zitten in niemands land..
 


De periode om te ervaren hoe het is zonder kinderen ervaren we niet als een gemiddeld stel..


Mijn allergie speelt zich vaak op op burgerlijke verjaardagen..


Die verjaardagen die rond 3 uur in de middag beginnen.


Lees: Na het middag slaapje van...
 


Een feestje zonder alcohol en met soep en broodjes.


Een goed gesprek is schaars en als er eentje is wordt het vaak verstoord door een kindje.


Soms moet er eventjes gezien worden door iedereen hoe geweldig een kind kan functioneren..


Zelf naar de w.c, een liedje knap mee zingen of even me gaan in de fantasie van het kind..


Joehhoe iedereen blij.
 


Hoe druk het ook is met bakjes die apart worden gevuld voor kinderen met chipjes in blije kleurtjes, vormen ect.


Gejengel en gespeel en enthousiaste verhalen alsof je in een kring zit met van die huismoedertjes die geen leven buiten het gezin hebben..


In mijn hoofd is het stil..
 


Het bakje voor ons kindje ontbreekt, de aandacht voor ons kindje ontbreekt..


Geen joehhoe voor ons kindje geen genietende blik naar ons kindje..


Hier had ons kindje ook moeten zijn..
 


Steeds vaker denk ik hier had ons kindje moeten zijn die dan voorzichtig speelde met de jongere kinderen..


En elk jaar wordt het leeftijdsverschil met de aanwezige kinderen en ons wenskindje groter..


Ook steeds meer de afstand..
 


Steeds minder heb ik zin in dit soort middagen.


Wat doen we er op onze schaarse vrije zondag?


De kinderen lijken lastiger te worden.


De ouders leven in en wereld wat wij zo graag willen maar lijken dat steeds minder door te hebben.


Ruimte voor ons verhaal is er niet.
 


Nee er wordt ons gewoon verteld dat je zoiets als de MMM in de familie houd.


Dat je er openlijk over praat hopha nog meer afstand.


Mensen irriteren zich aan je verhaal.


Over hoe het andersom is ach daar wordt niet over na gedacht.


Het even rustig vertellen dat ze zwanger waren was er al niet eens bij.


Niet zich realiseren hoe het voor ons zou zijn hun oh zo leuke nieuwtje..
 


Tja en heb je geen burgerlijke verjaardag dan zie je wel van alles op facebook.


Regelmatig zag ik bij een oud klasgenootje waar ik mee bevriend was op fb een vrienden lijst..


Daar kwam ik ze stuk voor stuk tegen, andere gezamenlijke oude klasgenootjes.


Soms was ik helemaal blij, leuk die kan ik weer even spreken na zo veel jaren..
 


KLAP en soms nog een klap.


Zij wel!!!


Ik kijk nog maar even op haar profiel.


1 soms 2 en soms wel 3 kinderen op een profiel foto.


Soms hoop ik dat het neefjes en nichtjes zijn..


Maar dan lees ik de berichtjes op het prikbord..
 


Sem zijn eerste tandje is door gekomen, Lotte heeft voor het eerst een kinderfeestje..


De zwangerschapskilo's er af trainen..


Graag had ik met haar willen babbelen over de tijd na onze opleiding samen.


Ik klik haar weg, terug naar mijn startpagina...


Ik lees daar al te veel van dat soort teksten..
 


Dit jaar zijn er 4 zwangere in mijn vriendenlijst.


De eerste gekochte pakjes, de wandelwagen en jawel de dikke buiken..


Foto's om gek van te worden!!!!!


En weer de confrontatie, mee praten lukt niet....


Iemand ervaring met sudocreme?


Wanneer gaf jij het eerste hapje fruit?


Oh het is toch zo zielig als ze ziek zijn he..


De reacties van andere gelukkige snel bevruchte spermadozen wil ik even niet lezen.
 


Ik snak naar een weer foto op mijn profiel.


Een foto van Rutte geplaatst door rechtsstemmers.


De evaluatie van een weekend van een stel zonder kinderen.
 


Als ik even later de honden uit ga laten is het weer raak.


Die vol gespoten spermadozen zie je overal..


De ene toeter is nog groter dan de ander.


En zie je ze niet dan hoor je wel kinderen schreeuwen.
 


Thuis gekomen blader ik even in het bonusboekje van de AH.


Fijn 2 euro korting op Bumba artikelen!


Olvarit potjes, 3 plus 1 gratis!


De verkade koekjes zijn ook al in de aanbieding, ook de koekjes met Sponse Bob behoren daar toe.


De wijn en het bier vallen mij niet eens op.


Niemands land...

414 x gelezen, 0

reacties (0)


  • Misty

    herken je gevoel.. heel veel sterkte en ooit komt ook jouw tijd!

  • djlbj

    Jaloers voelde ik mij nie echt wel was ik boos als iemand zwanger werd die ik niet zo mog maar ook bv boos toen mijn schoonzusje zwanger werd. Ik wist dat de kans heel groot was dat dit haar laatste was.. Achteraf ook gelijk gekregen. Vroeger zelf het na komertje geweest in de familie en dat wilde ik liever niet voor mn kindje.. Nu kan ik alleen maar hopen dat het na komertje in de familie komt.. En uiteraard waar wij dan de ouders van mogen zijn..

  • jessje

    Ja de kinderverjaardagen zijn confronterend.... Bij mijn vrienden heb ik zelf nooit het jaloerse gevoel gehad, wel bij mensen die ik niet ken. Ik kan er wel over praten, iedereen weet het, ik vind het raar dat je er niet over kan praten, het is toch waar jullie mee bezig zijn? Door dat aan te geven voorkom je tenminste allerlei stomme vragen....

    Probeer positief te blijven! Eens gaat het lukken!

  • Jip~81

    ik kan mij voorstellen hoe je je voelt. Om die reden gaan wij regelmatig samen s'avonds naar een verjaardag. Wij proberen het dan ook niet te hebben over kinderen, zwanger zijn etc. Want wij hebben ook vrienden die in de mmm zaten, en dan wil je het niet extra inwrijven. Toch hoop ik dat jullie ook snel een klein wonder mogen verwachten... Zodat je je niet meer -in-between hoeft te voelen. Sterkte

  • djlbj

    Ja dat is echt zo dubbel kut! Had gehoopt dat we een mok konden plaatsen op het uitstrooiveldje waar mijn vader is uitgestrooid.. Een mok met de tekst voor de aller liefste opa... Met een mooie Dalia er in.. We hadden gehoopt zn zelfde mok maar dat ipv oma oma te geven aan mn moeder.. Oh wat zou het een dag zijn met en heel mooi goud randje...Maar naast de tranen is het ook heel veel kracht... Kracht, hoop maar ook een goed gevoel!!! Nu heeft de arts ervaring hoe mijn lijf werkt.. Hier door zullen ze misschien het schrema bijstellen en zo hebben onze 2 vlindertjes hopelijk een mooie bijdrage aan hun kleine brusje... (we hadden trouwens maar 1 terug plaatsing hoor maar de andere embryo konden ze helaas nie invriezen, allebei waren ze een c embryo)..

  • GJAF

    Tja soms is het allemaal niet eerlijk net als je zei dat je je vader verloor, ook niet eerlijk! Ken het gevoel. Sterkte, huil, klim omhoog en succes bij de volgende reis.

  • djlbj

    Tis soms zo moeilijk he!! Ouders zouden is informatie moeten krijgen over hoe vel geluk ze wel nie hebben gehad!!! Er zijn mensen die mensen in hun omgeving hebben die maar nie zwanger worden en nie eens na denken over moeders voor moeders....

  • GJAF

    Je beNT niet alleen naar snap dat he dat soms zo voelt.

  • Toinette

    Jongens... Dat van de verjaardag is wel heel confronterend herkenbaar... Allemaal jonge ouders die van alles te vertellen hebben over hun te geweldige kinderen. Over hun griepje of verkoudheid, hoe zielig ze waren. Over zwemles of zelfs maar hun strikdiploma. Ik geloof heel hard dat ze echt zo trots zijn als ze doen, maar voor mij is er weinig om over mee te praten. Ik val stil. Wat moet ik zeggen? Mijn kat (grote kitten) kan al op het aanrecht springen? Niet dat ik dat goed vind, natuurlijk. Maar toch knap! Ik denk dat ze me eerst met grote ogen aan zullen kijken om vervolgens hun onderwerpen voort te zetten. Ze hebben geen idee hoe ze op mijn trotse verhaal zouden moeten reageren... net zoals ik niet weet hoe ik op hen moet reageren... Dus blijf ik maar stil totdat ik de stempel krijg van een verlegen meisje. Ik ben geen verlegen meisje... ik weet gewoon niet wat ik moet zeggen! Lang geleden ben ik al gestopt met dat soort verjaardagen. Eerst had ik de ene smoes na de andere, later negeerde ik de uitnodigingen.... om vervolgens door hun ook maar genegeerd te worden. Gelukkig. Ik hoef niet meer te liegen. Ik hoef geen smoesje meer te bedenken. Gelukkig.

    Ik vind het wel erg dat ze zeggen tegen jullie dat jullie niet mogen vertellen over de MMM! Wat? Maakt het ze ongemakkelijk? Nee, jij voelt je zeker wel gemakkelijk! Ik snap niet waarom jij nog wel gaat bij zulke verjaardagen. Ik vind het respectloos van ze. Sorry.

    Ik kijk overigens wel graag naar reclame-bladeren of in winkels met allemaal kinderspul. Eerst kwam ik vaak min of meer per ongeluk bij zo'n afdeling terecht, maar tegenwoordig loop ik er doelbewust op af. Ooit zat dit soort afdelingen een deel van ons leven zijn. Ik weet het zeker.