De hel die punctie heet

Gisteren was het dan zo ver, weer een stapje verder in ons ICSI avondtuur.

Ik was de nacht goed doorgekomen met 2 pammetjes.
Een uur voor de punctie mocht ik er nog eentje, dit maar gedaan.
Echt zenuwachtig was ik niet ik was niet naief geweest met de gedachte ik zie wel en ik lees er maar niets over..
Maar het gaf mij niet zo veel stress.

Helaas viel het alles behalve mee!
De verpleegkundigen vertelde dat de morfine bij iedereen heel snel werkte.
Als ik het merkte mocht ik het aangeven.
Het 'warme verdovende' gevoel bleef uit.
Oh wat voelde ik mij kut!!!

Mijn eierstokken waren lastig te prikken.
Normaal laten ze je hoesten voordat ze prikken maar dat kon 1x niet.
Helaas was dat de eerste prik nou ik gilde het uit.
Bij de 2de eierstok zat er een bloedvat voor dus moesten ze alle kanten op met de naald.
Dat deed ongelovelijk veel pijn.

Toen vertelde ze dat ze weer gingen prikken en dat ik mocht gaan hoesten.
Ik zetten me schap voor de helse pijn en ik hoeste.
Toen deed het gelukkig helemaal geen pijn..
Helaas was het leegprikken van de eiblaasjes weer lastig.

Ze zijn dik een half uur met mij bezig geweest.
Dat is ook nog is een kwartier langer dan gemiddeld.

Tijdens de punctie kreeg ik niet alles mee.
Ik zat in mijn overlevingsstand.
Van man lief hoorde ik hoe alles was gegaan later.

Ik heb gepuft, gegild, gehuild maar ook geroepen dat ik zin had in een Bosche bol!!
Whahaha..

Na de punctie werd ik op een bed gelegd.
Ik moest 2 stapjes zetten maar was bang dat ik zou gaan vallen.
Toen werd ik gereden naar de uitslaapkamer en zat ik in de zorgen.
Ik vond het zo erg dat ik zn pijn had want stel je voor anderen hadden mij gehoord..
Gelukkig was dat niet het geval, zou da zo erg vinden!!!

Het personeel was ontsettend lief en mee levend!!
De arts kwam met het mooie nieuws dat ze 8 hele mooie eitjes hadden gevonden.
1 rietje is uit de vriezer gehaald en het sperma heeft het overleefd!!!

Nu weer in spanning, morgen bellen ze op of er eitjes bevrucht zijn.