7 weken echo
Vandaag gingen we dan op weg voor de echo. Sinds gisteren had ik een onbestemd gevoel dat het niet goed was maar ik probeerde het af te doen als zenuwen voor de echo.
Mijn gevoel was echter helaas goed. Op de echo was een vruchtje te zien van 7 weken, maar het hartje klopte niet. Waarschijnlijk gisteren of eergisteren gestopt met kloppen.
Ik voel me leeg en ontzettend verdrietig, dit kleintje was zo welkom. Toen we eenmaal thuis kwamen kwamen ook een voor een de kinderen thuis. Wat ontzettend moeilijk om het hun te vertellen en ook hun intense verdriet te zien.
De twee meiden hebben ontzettend gehuild en geknuffeld met ons. De oudste, onze zoon, is even niet bereikbaar, hij zit in zichzelf met zijn verdriet. Meestal kan ik hem wel bereiken ook als een ander dat niet kan maar ook ik kan er nu niet doorheen. Hij is ook kapot van het verdriet en ik geef hem maar even de stilte die hij blijkbaar nodig heeft, maar o wat is dat moeilijk.
Dinsdag moet ik terugkomen in het ziekenhuis, als het vruchtje niet uit zichzelf is losgekomen wordt het dan weg gehaald.
reacties (0)