Op naar de Clomid, of toch niet?

Gisteren zijn we bij de gynaecoloog geweest. Mijn hemel wat kan zo´n man snel zijn. Was blij dat ik er en passant nog een paar vragen tussendoor kon duwen. Zo uitgebreid als hij vorige keer de tijd nam om uit te leggen wat de diagnose PCOS in hield zo snel was hij nu met het voorschrijven van van alles en nog wat. Gelukkig had ik me al ingelezen over hoe en wat anders had ik geen gerichte vragen paraat gehad en had ik buiten gestaan en niet meer geweten wat nu de bedoeling was. Maar goed, nu moet ik nog eerst 2 weken afwachten of ik weer spontaan ongesteld wordt. O en ik ben zo slecht in wachten. Maar goed denk dat iedereen dat wel is zeker met dit soort dingen. Mijn geduld zit ongeveer onder het nulpunt geloof ik. Als ik niet ongesteld wordt dan moet ik een zwangerschapstest doen van de gyn, duh.... God wat vond ik dat een slimme opmerking van hem en dat in die korte tijd. Zal wel aan mij liggen. In geval van zwanger heeft hij niet gezegd wat dan maar dan hangen we gewoon aan de bel me dunkt. In geval van niet zwanger moet ik beginnen met een kuurtje van 10 tabletten primolut om een bloeding op te wekken. Op dag 3 van de bloeding, al dan niet de onttrekkingsbloeding van de primolut of de toch spontaan gekomen ongesteldheid moet ik beginnen met een kuurtje Clomid. En dan maar hopen dat dat wil gaan werken. Op dag 1 van de bloeding moet ik naar het ziekenhuis bellen om afspraken in te plannen voor de follikel metingen om te voorkomen dat ik ineens zwanger ben van een 5-ling, hellup!!! En dit alles vertelde hij in een minuut of drie, kun je voorstellen dat het me even duizelde, ingelezen of niet dit is toch allemaal nieuw voor me. We hebben in ieder geval goede moed, en hopen stiekem dat al die medicijnen in hun doosje blijven zitten omdat ik gewoon lekker stiekem toch spontaan zwanger ben geworden.