De roze wolk is grof uit elkaar gespat.. snik snik ..

Hallo meiden,

sorry dat ik al ff niks van me heb laten horen, maar zoals de titel het al zegt, is onze roze wolk grof uit elkaar gespat. wij zijn de trotse ouders van een geweldig mooie zoon, en hebben er de eerste 3 weken goed van mogen genieten met alles en iedereen om ons heen.

Nu zou toevallig op de dag van geboorte 11 mei mijn schoonmoeder een bultje laten weghalen op haar hoofd maar doordat de kleine man zich aandiende is die afspraak verzet naar de maandag erna. Niks aan t handje dus. Toen ze dat bultje liet weghalen kwam de huisarts er al achter dat het vaster en moeilijker was dan hij had ingeschat. Maar nietermin hij was eraf/ eruit, hechtingen erin en klaar is kees.

Een week later komt ze terug om haar hechtingen te laten verwijderen en bleek het nog niet goed genoeg genezen om ze eruit te laten halen dus nog paar daagjes langer wachten, zo gezegd zo gedaan. Ze fietst vrolijk naar de huisarts en komt daar en wat denk je... mevrouw we hebben slecht nieuws!!.. de kweek was niet goed, er zijn kwaadaardige cellen gevonden in het weg gehaalde bultje!!.. me schoonmoeder had zoiets van: wat zeg je me daar????.. en kreeg gelijk de verwijzing mee voor de volgende dag om bij de oncoloog te komen.. en daar zit je dan dag later bij zo'n beste man, die je even verteld hoe t ervoor staat.. Mevrouw, u bent ziek, en ik zal het maar gelijk zeggen, helaas ongeneeselijk ziek!.. wat er is weg gehaald op uw hoofd zijn uitzaaingen en die zijn dus kwaadaardig.

De wereld van me schoonouders en die van ons allemaal storte op dat moment letterlijk in, ze kreeg gelijk te horen wanneer ze door de scan moest en wanneer ze de uitslagen zouden krijgen. Dit is ondertussen allemaal al gebeurd en vanmorgen kregen we de uitslag. Het is de nier die de bron is van alles, en die is uitgezaaid via der rug spier naar der hoofd waardoor ze die bulten krijgt. ( het zijn er ondertussen al meerdere geworden) en er is met de scan nog een plek op der longen gevonden.

Ze gaan donderdag starten met medicatie, maar dat is nog vrij experimenteel, maar volgens de arts had hij goede hoop dat de medicatie zou aanslaan, maarrrrrr.. garanties kon hij niet geven.. ( lekker duidelijk dan!!)

Dus daar zit je dan met je toen 3 weken oude baby op je arm als je schoonouders onverwachts op de stoep staan, notabene hun eerste, lang op gehoopte kleinkind, om je het eerste nieuws te komen brengen dat ze ziek is en niet beter gaat worden, en dat ze nog verder moeten gaan kijken hoe erg het echt allemaal is.

Dan stort je wereld echt letterlijk in.. oke.. er gaat een gezegde.. leven en dood staat heel dicht bij elkaar.. maar ZO dicht.. jezus zeg.. dat is wel heel letterlijk genomen.. snik snik..   Zelf is ze gelukkig heel positief en strijdlustig, en gaat ze alles aangrijpen wat mogelijk is..

Maar ik kan het niet helpen zo in en in verdrietig te zijn, te weten dat ze niet echt kan genieten van wat juist zo mooi moest zijn, haar kleinkind.. dat ze straks alleen maar zieker en zieker word.. steeds minder kan.. en veel dingen niet zal mogen meemaken van haar kleinkind.. maar ook dat onze zoon zijn oma nooit echt zal mogen leren kennen omdat hij daar gewoon nog te klein voor is..

Sorry, misschien klinkt het allemaal lekker deprimerend wat ik allemaal zeg.. maar hoe moet je hier nou mee omgaan.. als je zelf net moeder bent geworden, nog vol zit met die kl*te hormonen, eigenlijk volop hoort te genieten van t moois dat je net hebt gekregen en je dan zulk nieuws voor je kiezen hebt gekregen..

Er zijn dagen dat t best goed gaat en ik ook wel kan genieten en vrolijk ben.. maar er zijn ook dagen dat ik bij mezelf denk.. rot op allemaal laat me met rust, en dat ik de kleine echt zat ben zodra ie ook maar huilt om de normale dingetjes.. ( ik weet het, klinkt heel hard en voel me daar ook heeeeeeeeeel schuldig om als ik zo"n bui heb) . Het is gewoon heel zwaar om hier een weg in te vinden om ermee om te gaan, omdat de toekomst die je voor ogen had en je wensen en dromen ineens foetsie zijn.. Dus tja.. zo kan je kraamtijd dus ook zijn.. helaas.. bikkelhard en genadeloos.. daar gaat je roze wolk...

Dus het enige wat we nu nog kunnen doen, is genieten genieten genieten , en nemen zoals t komt.. want iedere dag.. week.. maand.. hopelijk jaar .. is er eentje!!!..