Wat kan leuks nieuws toch verdriet doen..

hey meiden,

gisteren hadden we een erg leuke gezellige dag, we waren al de hele dag aan t geinen met elkaar. We gingen laat eten omdat we niet eerder honger hadden, dus wij samen de keuken in en staan nog wat te dollen tot de deurbel ging. Wij kijken vanuit de keuken naar de deurbel en zien me broer en me schoonzus staan zwaaien voor het raam en nog wat roepen over onze flauwekulbui.

Ik dacht goh gezellig wat leuk dat ze even langskomen want ze zijn altijd zo druk, eenmaal binnen stuift me broer gelijk door naar buiten met me manneke om te kijken naar de voderingen van de verbouwing waar we mee begonnen zijn en me schoonzusje staat bij mij in de keuken beetje te praten tot ze in haar tas begint te grabbelen en zegt we hebben iets voor je.

Ze geeft me een kaartje wat ik losmaak, (en ja aan me water voelde ik het al) en zie een klein baby handje met een speentje erin, dus ik slik al een keer en vouw het kaartje open en daar staat het. Wij zijn blij te mogen melden dat jullie oom en tante worden van ons eerste kindje.De rest heb ik niet eens kunnen lezen omdat dit al pijnlijk hard binnenkwam en ik me tranen al voelde branden. Dus tja hoe reageer je dan, wat zeg je dan, wat doe je dan.

Ik heb geprobeerd zo leuk en spontaan mogelijk te reageren en heb haar gefeliciteerd en omhelsd (mede omdat ik zo even achter haar rug mijn eigen tranen in bedwang kon houden) en heb daarna het kaartje weer ingepakt en die aan me manneke gegeven en gezegd deze moet je even bekijken. Toen hij t kaartje losmaakte en hem las was ook hij uiteraard geschokt en deed het even goed zeer, maar net als ik probeerde hij ook op zijn best zijn felicitaties over te brengen. Ik heb mijn broer daarna gelijk ook gefeliciteerd en heb gevraagd of ze wat te drinken wilden.( voor mij een mooi excuus ff de keuken in te duiken en ff op adem te komen en mijn tranen in bedwang te krijgen)

Natuurlijk is ze er helemaal vol van dat ze zwanger zijn en zit er honderd uit over te praten en zeggen ze ook menig keer dat ze het heeeeel moeilijk vonden omdat ze van onze situatie afwisten. En natuurlijk snappen we dat ook en vinden we het alsnog heel lief dat ze t ons toch hebben verteld. En als klap op de vuurpijl hoor je dan, ja hoor, gestopt met de pil en eerste de beste keer is het raak!!!.. HOE PIJNLIJK IS DAT!!!

Maarja kortom ben ik er ook wel trots op dat ik tante mag worden en gun ik het ze van harte maar toch heb ik het er wel erg zwaar mee dat wij het zo graag willen en t niet wil vlotten en daar ze zoiets hadden van och we zien t wel en t is in 1 keer raak en dan is me broer nogal geschrokken en van zijn padje af omdat t eigenlijk iets te snel ging voor hem. (bij die woorden kun je wel door de grond zakken)

Dus hopelijk heb ik voor hun toch vrolijk en blij gereageerd, ondanks dat ik t eten wat opstond als excuus gebruikte om af en toe ff adem te halen en mezelf bij elkaar te rapen en weer terug te komen in de kamer om verder met ze te kunnen praten over hun goede nieuws. Toen ze eenmaal weg waren heb ik de ogen uit me kop gehuild en was me manneke gelukkig thuis om me te troosten en zijn we nadat ik weer beetje opgedroogd was nog ff naar me ouders gegaan om hun ook even te feliciteren en daar ook even te praten, want zoiets moet je toch even van je af praten ook. (en gelukkig snapten hun het heel goed en hebben we lekker ff met z'n allen zitten janken, lachen en praten om alles).

Dusssss, zoals jullie nu al wel begrijpen.. word ik tante ipv mama... snik snik.. maar ben er ook wel weer trots op hoor, tis alleen ff paar daagjes ff moeilijk en moet t ff op plekje vallen nog.